Bert Ernste – Utrecht | São Paulo • weblog

Brazilië, West-Papua, media en meer

Schrijfmachine (Nostalgie: oude techniek 2)

3 comments

Foto van Olympia Traveller typemachineVroeger schreven journalisten en andere professionele schrijvers op schrijfmachines. Fysieke kracht bracht een metalen arm met de betreffende letter erop naar het papier. Dank zij een in inkt gedrenkt lint dat de arm onderweg tegenkwam kreeg je een afdruk van de letter op het papier. Het typische geratel van die dingen is ons in het geheugen gegrift.

Enige kracht was dus nodig. Ik sloeg de toetsen typend met twee vingers vaak wat te hard aan, zodat bij een langer artikel mijn vingers pijn deden en een nagel op mijn wijsvinger iets los raakte.

Foto van de hamertjes van een typemachineTikfouten moest je corrigeren met Typp-Ex, een papiertje met wit spul, dat je tussen aanslag en papier hield en dat de foute letter onzichtbaar maakte. Er was ook Typp-Ex met een kwastje: een soort witte verf die je over de fout smeerde, waarna je de juiste letter aansloeg.

Om zelf een exemplaar te houden moest je met doorslagen werken: carbonpapier tussen de vellen zorgde ervoor dat je aanslagen ook op het onderliggende papier kwamen. Soms legde je het carbonpapier verkeerd om en had je per abuis een kopie in spiegelbeeld op de achterzijde. Ik moest wel eens een alinea invoegen, wat inhield dat ik het artikel doorknipte en de extra alinea er tussen plakte. Als je het papier op formaat wilde houden, moest je dan een alinea doorplakken naar elke volgende pagina.

Ik ben wat blij met de tekstverwerker op de computer. Het geratel van de typemachine zal ik evenwel nooit vergeten.

Meer nostalgie: oude techniek

Written by Bert Ernste

maart 17th, 2011 at 6:14 pm

3 Responses to 'Schrijfmachine (Nostalgie: oude techniek 2)'

Subscribe to comments with RSS or TrackBack to 'Schrijfmachine (Nostalgie: oude techniek 2)'.

  1. Mooie herinneringen, Bert. Ik heb ook een leven met de schrijfmachine achter de rug. Dat begon met een Continental kofferschrijfmachine van mijn vader; ik maakte een deal met hem dat ik erop mocht leren typen als ik de letters schoon hield met een oude tandenborstel. Heel veel jaren later kwam de eerste elektrische schrijfmachine, gevolgd door één die ik aan de computer kon koppelen. Nu zie je schrijfmachines zelfs hier in Brazilië nog maar weinig.

    Constant Coolsma

    17 mrt 11 at 18:46

  2. Ik heb de Olympia Traveller draagbare schrijfmachine nog steeds in de kast staan. Ik dacht indertijd, toen ik mijn eerste computer kreeg (een Amstrad PCW 8256 met 256 kb geheugen en zonder harde schijf): ik doe de schrijfmachine niet weg, ik moet een stukje kunnen tikken, óók als de stroom wegvalt. Op zich al een wat romantische gedachte, wellicht.

    Bert Ernste

    17 mrt 11 at 19:06

  3. Beginjaren tachtig, vorige eeuw. De eerste schreden op het journalistieke pad. Als leerling aan de SvdJ in Utrecht stage lopen bij Het Vrije Volk in Rotterdam en Schiedam. Tikken op genoemde typemachine. Met dikke vingers. Het Vrije Volk is er niet meer, de typemachine ook niet. In mijn dierbare herinneringen horen die twee onafscheidelijk bij elkaar. Prachtige tijd was het!

    Norbert Bruggeman

    21 mrt 11 at 14:15

Leave a Reply