Enkhuizen (Noord-Holland) 2021
De dame op de reclameposter hierboven brengt kruiken drank rond en dat maakt je populair. De vissers zien haar graag komen. Gezien in het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen.
Brazilië, West-Papua, media en meer
In het Spoorwegmuseum in Utrecht zag ik deze nostalgische koffiekar, waarmee op de stations koffie en versnaperingen werden verkocht aan de reizigers. Bovenstaande kar is van 1925 en werd gebruikt in Amersfoort vanwege de lange perrons.
Over het serveren van koffie aan de reizigers na de oorlog op station Driebergen-Zeist schreef ik al eens eerder. Daar werkten de perronkelners met dienbladen, waarmee ze snel langs de trein liepen onder het roepen van: “Koffie, lekkere koffie!”
Utrecht 2020
Ze gaan nu elk half uur, dus de gehaaste heer op het rechtse affiche hoeft niet lang te wachten op de volgende trein. Affiches gezien in het Utrechtse Spoorwegmuseum.
Den Haag 2015
Zo maakten de Nederlandse Spoowegen vroeger reclame voor Nederland. Ik weet niet uit welk jaar deze poster is. Ik zag hem in het Gemeentemuseum Den Haag.
We klagen wel eens over het stereotype beeld van Nederland in het buitenland met het meisje in klederdracht en tulpen, maar we gebruiken het zelf graag in reclame.
Hiermee eindigt de korte serie over treinvervoer van de laatste dagen.
Affiche van de spoorwegen 1947
Deze dagen staan de media vol van de nieuwe Noord-Zuidlijn van de Amsterdamse metro. Ondertussen kwam ik deze postkaart tegen met een affiche uit 1947, die reclame maakt voor het feit dat er weer een rechtstreekse spoorverbinding is tussen Noord- en Zuid-Nederland. Het is kort na de Duitse bezetting.
De poster is van de hand van Fedde Weidema. Op deze veilingsite staan nog veel meer posters van hem. Er zijn heel mooie bij. In de stijl die ik ken van mijn jonge jaren. Nostalgie.
Posters van vroeger, gezien in het museum Tomie Ohtake. Ik mag de stijl uit die tijd graag zien, wellicht omdat ik opgroeide toen ze modern waren. (Kleine foto’s groter door erop te klikken.)
Amsterdam 2016
Mensen, die op willekeurige plaatsen affiches plakken, kunnen een plaag zijn voor een stad, net als ongebreidelde graffiti. Verbieden helpt meestal niet, dus reguleren is dan het beleid: speciale reclamezuilen voor de wildplakkers. Het was trouwens voor het eerst dat ik het fenomeen zag. Nooit te oud om te leren. Er is zelfs een speciale webpagina van de gemeente met een lijst van wildplakzuilen (mooi woord!). Het fenomeen bestaat niet alleen in Amsterdam.