Het is razend populair, het bloggen: op internet een soort publiek notitieboek of dagboek (weblogboek afgekort weblog of blog) bijhouden met bijvoorbeeld losse stukjes of (reis)verslagen. Sommige weblogboeken ontwikkelen zich tot fraaie thematische websites, maar de meeste blijven steken in notities van dertien in een dozijn. “Vandaag zijn we naar de dierentuin geweest.” Veel bloggers stoppen er na korte tijd mee, omdat het toch meer werk geeft dan ze dachten.
Het lijkt zo leuk om als je een wereldreis gaat maken of gaat emigreren regelmatig het thuisfront via een weblog op de hoogte te houden. Vaak blijkt dat thuisfront, ondanks goede voornemens, na een paar bijdragen het weblogboek niet erg meer te volgen. Dat betekent niet dat familie, vrienden en bekenden geen belangstelling hebben. Belangstelling is namelijk niet geheel onafhankelijk van het medium. Sommige mensen vinden het leuk om in de kroeg bij te praten, misschien een keer per jaar, maar houden niet van telefoneren, e-mailen en dergelijke. Anderen e-mailen graag, weer anderen houden daar juist niet van. Weer anderen bellen met grote regelmaat (of sms-en). Regelmatig een weblogboek bezoeken vindt lang niet iedereen even leuk.
Verder zijn mensen in de moderne wereld in zijn algemeenheid gesproken druk en vooral bezig met hun eigen zaken. De overvloed van media, waarover we tegenwoordig beschikken, telefoon, sms, e-mail, blog, twitter, facebook, hyves en andere ‘sociale-netwerksites’, leidt er ook toe dat heel veel mensen inmiddels een ‘zappende geest’ hebben. De aandacht springt van hot naar her en voor je het weet zijn ze dat o zo interessante weblogboek van vriend of familie uit het oog verloren.
Zo’n zappende geest is ook extra ontvankelijk voor populistische oneliners. Even stil staan en nadenken wordt steeds zeldzamer.
Januari 2010