In de treinstellen van de metro in São Paulo en op de stations zijn tegenwoordig dubbelbrede stoelen beschikbaar voor dikke mensen. Wie een Body Mass Index (ook wel Quetelet-index genoemd) heeft van meer dan 40 heeft recht op deze extra brede zitplaatsen, zo vermeldt het bordje.
Dat is prima natuurlijk. Wat wel verbaast is het beeld van dikke mensen. Ze zijn óf patiënt, óf domme mensen die te veel eten. De volkswijsheid zegt “elk pondje gaat door het mondje” en daar zit wat in. Het is evenwel ook waar dat je aanleg kunt hebben om dik te worden. Belangenorganisaties benadrukken daarom dat dikke mensen ‘patiënten’ en daarmee eigenlijk slachtoffer zijn. De waarheid lijkt me in veel gevallen in het midden te liggen. Iemand heeft aanleg om dik te worden en verdient daarvoor begrip. Tegelijk blijft het waar dat elk pondje door het mondje gaat en dat dik zijn dus ook voor een deel een eigen verantwoordelijkheid is.
Kunnen we alleen nog in zwart-wittermen denken?
Februari 2010
rss