9 juni 2010 – Vandaag gaan we stemmen. Het is een groot goed in een democratie te leven, waar dat in vrijheid kan.
De keuze die ons geboden wordt is evenwel zeer beperkt. Onze politici praten vooral over de economie, wie te hard en te snel of te weinig en te langzaam bezuinigt. Wilders van de PVV draait zijn evident generaliserende anti-islamverhalen af en dan heb je het wel zo’n beetje gehad.
We horen bitter weinig over het klimaatprobleem, terwijl dat toch zéér snel moet worden aangepakt.
We horen ook nauwelijks meer iets over de hervorming van het financiële systeem. Na de bankencrisis leek het er heel even op dat de leiders van de wereld echt paal en perk wilden stellen aan de cultuur in de financiële wereld (niet alleen daar trouwens) van winst boven alles. Er moest een nieuw financieel systeem komen met strenge controle van de financiële in stellingen en een scheiding tussen instellingen die het betalingsverkeer verzorgen (maatschappelijke functie) en de zogenoemde zakenbanken. Die geluiden zijn goeddeels verstomd. In de Nederlandse verkiezingscampagne speelt deze kwestie nauwelijks een rol.
We missen politici die ons een meeslepende visie op de toekomst bieden. Betere gezondheid- en ouderenzorg bijvoorbeeld in plaats van steeds meer spullen (grotere televisie, nog meer pixels, noem maar op). Een twintigjarenplan voor het openbaar vervoer van de toekomst, gekoppeld aan een sterke vermindering van het autoverkeer (kleinere, zuinige auto’s, minder kilometers, meer deelauto’s, er is zo veel mogelijk).
Geen enkele partij komt in de campagne met een voorstel voor een nieuw economisch systeem. De ‘economie van het genoeg’ bijvoorbeeld, in plaats van groeien, groeien, groeien ten koste van het milieu en de menselijke maat.
De markt, die volgens de volgelingen van het neoliberalisme alles voor ons zou regelen, stelt ons nimmer voor dergelijke fundamentele keuzes. Dus zouden politici dat moeten doen.
Dat gebeurt in Nederland (en elders) al jaren niet. Politici strijden om details, maar hebben geen echte toekomstvisie. Gewoon meer van het zelfde is wat ons wacht. Met enkele kleine accentverschillen al naar gelang de verkiezingsuitslag.
Zie ook Na de crises, een nieuw begin? en Het democratisch tekort, kans voor links.
Juni 2010