Opnieuw de reis Amsterdam – São Paulo gemaakt. Dit keer met de KLM, een rechtstreekse vlucht van een kleine twaalf uur. Een hele zit. Als je het blad van de vliegtuigmaatschappij open slaat, komt je een wereld vol glamour tegemoet. Die fabel blijft maar om de luchtvaart hangen. Maar laten we eerlijk zijn: een vliegtuig is natuurlijk een veredelde bus.
Wat zeg ik, veredeld? Een touring car is vaak comfortabeler. Het klimaat is in een bus beter (in een vliegtuig is de lucht erg droog), een bus is veel minder lawaaiig, de ramen zijn in een bus groter en je ziet er ook nog wat door. In een vliegtuig is het eindeloos donker (nachtvlucht) of zie je eindeloos wolken. Die laatste kunnen wel mooi zijn, trouwens.
En dan het eten in vliegtuigen. Volgens het al genoemde blad van de luchtvaartmaatschappij is dat samen gesteld door topkoks. Hoe durven ze het te zeggen. De porties zijn klein en het eten is zout, maar verder vrij smakeloos. Op onze vlucht zat er meer vet dan vlees in het ‘stoofvlees’. Om te eten moet je priegelen op het kleine dienblaadje vol verpakkingsmateriaal.
Topkoks? De glamour van het vliegen uit het tijdschrift? Een niet bestaande droomwereld. Zou het humor zijn? Misschien denken de luchtvaartbonzen dat we na het lezen van die onzin schaterend van het lachen de lange vlucht maken.
Oktober 2010
rss