Ik woon op een van de lagere verdiepingen van het flatgebouw in São Paulo. Tegen de avond klinkt vaak een gekrijs van jewelste hoog boven mij. Het moeten vogels zijn, maar ik krijg ze niet te zien. Horen kan je ze echter al te goed.
Totdat er een keer een op de rand van het gebouw gaat zitten, zodat ik hem kan zien en met wat kunstgrepen zelfs redelijk op de foto krijg. Het is de maritaca of maitaca verde, in het Engels pionous parrot, in het Nederlands de maximilaanpapegaai. Nou weet ik in ieder geval dat die vreselijke krijsers er reuze sympathiek uitzien.
November 2010