Oost-Timor komt niet veel meer in het nieuws. Het was sinds de zestiende eeuw een Portugese kolonie en toen Portugal in 1974 zijn Anjerrevolutie beleefde en van een dictatuur een democratie werd, riep Oost-Timor in 1975 zijn onafhankelijkheid uit. Indonesië bezette het gebied en maakte er een Indonesische provincie van.
Er is een parallel met Nederlands Nieuw-Guinea, al kwam dat in 1969 formeel onder Indonesisch bewind via een totaal gefraudeerde volksstemming. Een ander verschil is dat Nieuw-Guinea eerder deel uit maakte van Nederlands-Indië, dat onder de naam Indonesië onafhankelijk werd, terwijl Oost-Timor eeuwenlang Portugees was en tot de invasie nooit deel uitmaakte van Nederlands-Indië | Indonesië. West Papua, zoals Nederlands Nieuw-Guinea nu heet, zucht nog steeds onder het Indonesische regime.
In 2002 verkreeg Oost-Timor na jaren van strijd tegen het Indonesische regime zijn onafhankelijkheid na een kortdurend bewind door de Verenigde Naties.
Zoals zo vaak is onafhankelijkheid nog niet zo gemakkelijk en de jonge en kleine natie kende de nodige conflicten en problemen. In 2008 was er een aanslag op president Ramos Horta en eerste minister Xanana Gusmão. De Verenigde Naties spelen nog steeds een grote rol in Oost-Timor.
Op 17 maart van dit jaar gaan de Oost-Timorezen weer naar de stembus om een president te kiezen. In juni zijn er parlementsverkiezingen. Naar het zich laat aanzien zal dat gebeuren in een vreedzamere sfeer dan in 2007, maar de onderliggende spanningen zijn nog niet verdwenen. Wetshandhaving in Oost-Timor is zwak, er zijn gewelddadige bendes en de werkeloosheid onder jongeren neemt toe.
Meer over de huidige situatie in Oost-Timor