Bert Ernste – Utrecht | São Paulo • weblog

Brazilië, West-Papua, media en meer

Chinese winkel Manokwari (Jeugdherinnering)

3 comments

Ansichtkaart met kaart van Nieuw-GuineaIn 1961 woonde ik als tienjarige in Manokwari, een plaats in de Vogelkop van wat toen nog Nederlands Nieuw-Guinea heette. Het was een spannende tijd, want Indonesië vond dat Nederlands Nieuw-Guinea onderdeel had uitgemaakt van Nederlands Indië en dus bij Indonesië hoorde en dreigde met een aanval. Die dreiging werd kracht bijgezet met prikacties.

Op school hielden we daarom oefeningen met luchtalarm. De juffrouw (zo noemden we de onderwijzeres toen nog) blies op een fluitje en dan moesten we allemaal onder de bank gaan zitten met een potlood of zo tussen de tanden. Door dat potlood sloot je je mond niet helemaal, waardoor je trommelvliezen de luchtdruk van een ontploffende bom beter zouden kunnen doorstaan.

Detail ringband met kaart Nederlands Nieuw-GuineaOver het algemeen was het echter een onbezorgd leven voor een jonge knaap. We gingen zwemmen en snorkelen op Pasir Poetih (wit zand) en naar die spannende Chinese winkel (Toko Tjikia?), waar het heel apart rook en ze van alles verkochten. Vazen, potten, pannen, textiel, kantoorbenodigdheden en ga zo maar door.

Ik vond een ringband met Nieuw-Guinea op de omslag erg mooi. De afstand tussen de ringen was waarschijnlijk Chinees, want de bij ons gebruikelijke ponsmachines maakten gaten op andere afstanden dan die tussen de vier ringen in de ringband. Hij is dus maar weinig gebruikt, zodat hij nog steeds in goede staat is.

Meer West Papua | Nederlands Nieuw-Guinea

3 Responses to 'Chinese winkel Manokwari (Jeugdherinnering)'

Subscribe to comments with RSS or TrackBack to 'Chinese winkel Manokwari (Jeugdherinnering)'.

  1. In 1961 was mijn broer arts in Manokwari en zijn vrouw Anneke onderwijzeres. Misschien was het zelfs de juffrouw uit je verhaal. Dat het erg spannend was was ook voor ons hier erg duidelijk! Eind 1962 ging zij in verwachting met andere -in ieder geval- vrouwen en kinderen naar Nederland. Jij ook? Mijn broer bleef langer om ook de overgang onder Indonesië nog te regelen.

    joost tibosch sr

    8 mrt 12 at 11:54

  2. Mijn broer liet later duidelijk blijken dat alle moeizaam opgebouwde geneeskundige faciliteiten door Indonesiers in hun onwil en onkunde verloren zijn gegaan! What a pity!?

    joost tibosch sr

    8 mrt 12 at 13:15

  3. Inderdaad verlieten mijn moeder en kinderen in augustus 1962 Nieuw-Guinea. Ons vliegtuig werd geëscorteerd door straaljagers van de luchtmacht, omdat wij net op de dag van de Indonesische onafhankelijkheid vertrokken.

    Mijn vader maakte nog de intocht van de Pakistaanse VN-troepen mee, die een tijdelijk VN-bewind vestigden tot Indonesië het officieel overnam.

    Wat lijkt het al weer lang geleden …

    Nog een NNG-herinnering.

    Bert Ernste

    8 mrt 12 at 12:24

Leave a Reply