Het is dit jaar vijftig jaar geleden dat Nederland haar laatste kolonie in de Oost, Nederlands Nieuw-Guinea over moest doen aan Indonesië na een koloniaal oorlogje en een vergeefse poging het land voor te bereiden op onafhankelijkheid. Indonesië hield nog wel een volksstemming in het gebied over onafhankelijkheid, maar die was volstrekt doorgestoken kaart.
Sedertdien houdt het Indonesische regime huis in West Papua, zoals het gebied nu heet. Democratische verlangens naar meer autonomie van de lokale bevolking worden hard onderdrukt. Alleen het hijsen van de eigen vlag kan al leiden tot jaren gevangenisstraf, vreedzaam demonstreren tot in elkaar geslagen worden door de ordediensten – of erger.
Op deze wijze ettert het bedrog van de zogenaamde ’daad van vrije keuze’ vijftig jaar nadat Nederland onder internationale druk afdroop nog steeds door en gaat het verleden van voormalig Nederlands Nieuw-Guinea maar niet voorbij.
Dat is dan ook de titel van een recent rapport: The past that has not passed: Human rights violations in Papua before and after reformasi. Rapporten zijn er trouwens genoeg, politieke wil om druk uit te oefenen op Indonesië omtrent West Papua is er veel minder.
Ook voor de papua’s die naar Nederland kwamen toen Nederland uit Nieuw-Guinea vertrok, is dat verleden na vijftig jaar niet voorbij, zoals blijkt uit dit artikel en radioreportage van Radio Nederland Wereldomroep.
rss
Ik heb geïnteresseerd een deel van de links gevolgd. Mijn interesse voor “Nieuw Guinea” komt voort uit het gegeven dat wijlen mijn zwager van Indische afkomst als dienstplichtig militair naar Nieuw Guinea werd gestuurd. Een andere link is een tijdelijke collega, waarmee ik prettig en nauw mee samenwerkte, die vertelde dat zijn vader daar ook als militair naartoe uitgezonden was, en daar zijn moeder had gevonden, die “nog op blote voeten door het leven ging”…
Dwarsbongel
14 jul 12 at 11:23
Bert Ernste
15 jul 12 at 05:31