Na elke tragedie zoals die in Newtown, Connecticut, waar schoolkinderen onder vuur werden genomen, is er in de Verenigde Staten weer discussie over de wapenwetten daar. Tot nu altijd zonder resultaat.
Het tweede amendement van de grondwet zou Amerikanen het fundamentele recht geven om wapens te dragen. Dat tweede amendement was evenwel voor georganiseerde militia’s in een tijd dat er onvoldoende reguliere ordebewakers waren. Lange tijd erkende het hooggerechtshof dat ook, maar inmiddels is dat gerechtshof zwaar gepolitiseerd.
De voorstanders van vrij wapenbezit zijn ziende blind voor de overduidelijke statistiek. De link tussen het grote aantal vuurwapens in privéhanden en het hoge aantal doden als gevolg van die wapens wordt eenvoudig ontkend. Dat soort blindheid voor de feiten lijkt voort te komen uit een soort religieus fundamentalisme.
De meeste Amerikaanse politici zijn te benauwd om het voortouw te nemen en de wapenwetten aan te passen. Liever nog meer onschuldige kinderen dood door wapens in handen van burgers dan riskeren dat je niet herkozen wordt.
Ook president Obama durfde tot nu toe niets aan de wapenwetten in de Verenigde Staten te doen. Zijn recente toespraak was niet concreet, maar lijkt een koersverandering in te houden.
Vele jaren terug toen ik in militaire dienst was en mijn wapen kreeg uitgereikt, ging er een trilling door mijn lijf. Ik voelde de macht die een vuurwapen geeft. Daar kun je niet voorzichtig genoeg mee zijn.
Toen ik in militaire dienst mijn wapen kreeg, een FAL semi automatisch, was er geen trilling door me heen, geen gevoel van macht. Niets eigenlijk. Maar na het eerste schieten op de baan, was er afschuw, Het harde knallen (toen nog geen oorbeschermers) maar vooral de terugslag tegen mijn jukbeen.
Ben een slechte schutter geweest en gebleven. Schoot zo min mogelijk en keek nauwelijks door het vizier, deed maar wat,
Niet mijn ding een wapen.
luuk1945
17 dec 12 at 13:25 edit_comment_link(__('Edit', 'sandbox'), ' ', ''); ?>
Die trilling en dat machtsgevoel deden me aardig schrikken van mezelf en maakten me beslist geen liefhebber van het geweer (inderdaad de FAL) of vuurwapens in het algemeen.
De schietbaan (met oorbescherming) was ook voor mij (en de meesten, denk ik) geen pretje. Het schoon maken van het wapen na gebruik was een rotklus.
Bert Ernste
17 dec 12 at 13:58 edit_comment_link(__('Edit', 'sandbox'), ' ', ''); ?>