Onlangs keek ik een aantal afleveringen van M*A*S*H, een komisch-ironische serie (1972-’83) over de Koreaanse oorlog (1950-’53) (waar ook Nederland aan meedeed). Eerder was er een speelfilm van Robert Altman met dezelfde naam.
Dank zij het feit dat ik de serie van DVD keek, kon ik de lachband uitschakelen. Het was een herademing om te kunnen lachen wanneer ik dat zelf wil en niet steeds door de makers van de serie te worden aangemaand om iets leuk te vinden met ingeblikte lachsalvo’s. Blijkbaar denken televisiemakers dat we onvoldoende gevoel voor humor hebben. Er zijn ergere manieren waarop we worden gemanipuleerd, maar het voelde als een bevrijding te kunnen lachen zonder aansporing.
rss
Nee, ik wist niet dat die lachband apart kon worden uitgeschakeld, lijkt me een zegen.
Zo heb ik altijd sportverslagen willen kunnen volgen mét het omgevingsgeluid, maar zonder de verslaggever. Dat getetter heb ik niet nodig, het stoort me altijd.
Bart
23 jan 13 at 09:23
Ik vrees dat de optie om de lachband uit te zetten op veel DVD’s niet aanwezig is, helaas.
Bert Ernste
23 jan 13 at 10:32
Het raakt een beetje uit de mode gelukkig het gebruik van de ‘lachband’, maar het is inderdaad vreselijk om te moeten lachen op commando.
Wllm Kalb
23 jan 13 at 09:44
Het ergste is nog dat men om het onbenulligste lacht.
EJW
23 jan 13 at 11:04
Wat voetbal betreft gaat het geluid af. Als er iemand verrot getrapt wordt zie ik dat ook wel. Hoeven ze me niet te vertellen.
grH
Hevalo
23 jan 13 at 12:24