In de categorie recensies van Braziliaanse films deze keer Flores raras | Zeldzame bloemen (2013) van Bruno Barreto (Dona Flor e seus dois maridos | Dona Flor en haar twee echtgenoten). De vraag is evenwel: is dit wel een Braziliaanse film? Flores raras is grotendeels Engels gesproken, speelt zich voornamelijk af in Brazilië en heeft een Braziliaanse regisseur. Uiteindelijk is het natuurlijk wat kunstmatig om de film in een hokje te willen stoppen, kunst overschrijdt grenzen.
Flores raras vertelt het ware verhaal van de liefde tussen de Amerikaanse dichteres Elizabeth Bishop en de Braziliaanse vormgeefster Lota de Macedo Soares. Lota’s eerdere partner blijft bij hen wonen, ondanks de nieuwe liefde. Ze ‘krijgt’ in ruil daarvoor een adoptiekind.
Elizabeth heeft een drankprobleem, Lota beweegt zich in de hogere kringen van de Braziliaanse maatschappij. Ze overtuigt de gouverneur van Rio de Janeiro (preciezer: de toenmalige deelstaat Guanabara) om in Rio het Parque do Aterro de Flamengo aan te laten leggen onder haar leiding. (Er is kritiek op de film, omdat die ten onrechte de indruk wekt dat het ontwerp van het park geheel van Lota is. Wereldberoemd landschapsarchitect Roberto Burle Marx wordt niet genoemd.) Ondertussen wordt het politieke klimaat grimmiger en neemt de onderdrukking toe, uitmondend in de militaire staatsgreep van 1964.
De relatie tussen Elizabeth en Lota verloopt heftig met de nodige ups en downs. Elizabeth gaat een poosje les geven in de Verenigde Staten. Lota, die altijd de sterkste van de twee leek te zijn, komt in een psychiatrisch hospitaal terecht. Hoe een en ander verder afloopt, zal ik hier niet vertellen.
Flores raras is een mooie film met fraaie beelden van het fantastische buiten van Lota in Petrópolis (RJ), van het toenmalige Rio de Janeiro en van het leven in de hogere klasse met zijn diners en ontvangsten. De relatie tussen de hoofdpersonen is boeiend, maar toch ontbreekt er wat. De film laat wel de buitenkant van de spanningen tussen de hoofdpersonen en in henzelf zien, maar dringt te weinig door in de diepere lagen van die spanningen. De film boeit wel, maar laat de kijker wat onbevredigd achter. Het is toch een lange zit voor een (mooi in beeld gebrachte en prima geacteerde) film over een boeiende relatie, waar je uiteindelijk te weinig in kunt meevoelen.
Trailer:
Vooralsnog lijkt het me een hoop psychologisch gedoe
maar haar hoedje vind ik erg leuk.
Virginie
1 mrt 14 at 23:20 edit_comment_link(__('Edit', 'sandbox'), ' ', ''); ?>