Op 1 oktober 1962, vandaag 52 jaar geleden, verloor Nederland haar laatste kolonie in de Oost: Nederlands Nieuw-Guinea.
Na de onafhankelijkheid van Indonesië, uitgeroepen in 1945 en in 1949 door Nederland erkend, bleef Nederlands Nieuw-Guinea onder Nederlands bestuur. Indonesië bleef aanspraak maken op het gebied en onder dreiging van een grootscheepse invasie en grote internationale druk droeg Nederland op 1 oktober 1962 de macht over aan de Verenigde Naties, die voormalige Nederlands Nieuw-Guinea in 1963 overdroegen aan Indonesië. Zie ook mijn blogpost ‘Nederland druipt af’.
Indonesië moest nog wel een volksraadpleging houden in Nieuw-Guinea, waarin de lokale bevolking voor of tegen de aansluiting bij Indonesië kon kiezen. Dat referendum was totaal bedrog. Indonesië manipuleerde de stemming door hen goedgezinde stamhoofden te laten stemmen in plaats van de gehele volwassen bevolking. Wie toch nog tegen aansluiting bij Indonesië wilde stemmen, werd zwaar onder druk gezet en geïntimideerd. Meer geschiedenis Nederlands Nieuw-Guinea.
Sindsdien smeult er grote onvrede in West Papua, die door de autoriteiten op brute wijze wordt onderdrukt. Dat gaat tot op de dag van vandaag onverminderd voort. De oorspronkelijke bevolking van Nieuw-Guinea, de papua’s, dreigt overvleugeld te worden door de grote instroom van Indonesiërs uit andere delen van de archipel. Deze kijken vaak neer op de papua’s. De rijkdom van de enorme kopermijn in West Papua komt nauwelijks ten goede aan de bevolking. Vreedzame demonstraties worden nogal eens met veel geweld onderdrukt. Verschillende papualeiders zijn vermoord.
Nederland wil weinig meer weten van het lot van onze voormalige rijksgenoten. Economische belangen hebben weer eens gewonnen.
Mijn vader was ooit deel van die koloniale geschiedenis en patrouilleerde in de jaren ’50 van vorige eeuw in het gebied: Originele patrouilleverslag | Bewerkte versie op Java Post.