Aurangabad (Maharashtra) India 1977
In The New York Review of Books stond onlangs een boeiend artikel: The greatest ancient picture gallery ofwel: ‘De mooiste schilderijententoonstelling uit de oudheid’. In 1977 bezocht ik de grotten van Ajanta, waar het over gaat. Reden om eens in mijn oude dia’s te duiken, waar ik bijgaande foto’s vond. (Klik op de kleinere foto’s om ze groter te zien.)
De grotten zijn uitgehakt in de rotsen en enorm uitgestrekt. Letterlijk en figuurlijk een (boeddhistisch) monnikenwerk.
De eerste grotten van Ajanta dateren uit de tweede eeuw voor Christus. Ze zijn van binnen rijk beschilderd met Boeddhistische taferelen. Toen ik er was, mochten we niet naar binnen, maar met behulp van een plaat aluminium liet een behulpzame man zonlicht schijnen op enkele schilderingen, waardoor ik toch een paar foto’s kon maken.
De grotten hebben een nogal bewogen geschiedenis. Zo waren ze lange tijd vergeten en overwoekerd door jungle, totdat ze in 1819 werden herontdekt door een Britse jachtpartij. Een van de leden van die jachtpartij beschadigde meteen een van de schilderingen door er zijn naam groot overheen te schrijven. Vele souvenirjagers en graffiti-‘artiesten’ volgden. Verschillende keren gingen kopieën van de afbeeldingen in vlammen op. Lees vooral het genoemde artikel, dat is zeer de moeite waard.
Wat een prachtig oord moet dat Ajanta zijn. Ik had er nog nooit over gehoord of gelezen; ten onrechte, dat is me nu duidelijk. Ik las het artikel in The New York Review of Books grotendeels. Heel eigenaardig is dat de ‘reproducties’ die van de schilderingen werden gemaakt allemaal een heel kort leven blijken te hebben gehad. Ze vielen allemaal ten slachtofer aan een brand; alsof ze niet móchten bestaan.
Constant Coolsma
8 okt 14 at 15:51 edit_comment_link(__('Edit', 'sandbox'), ' ', ''); ?>