Bert Ernste – Utrecht | São Paulo • weblog

Brazilië, West-Papua, media en meer

Koloniale literatuur

2 comments

Foto van boek in vitrine

Amsterdam 2013

Het koloniale verleden van Nederland liet uiteraard zijn sporen na in de literatuur. Veel schrijvers en schrijfsters lieten zich inspireren door met name ‘De Oost’, oftewel Nederlands Indië. Het boek op de foto zag ik in het Tropenmuseum in Amsterdam.

Op de website Het damescompartiment online lees ik over het boek van de foto:

In Over de grenzen schetst Tine het levensdilemma van Lien Ronda. Zij wordt verliefd op Wim Vredenburg, die van zijn geloof is gevallen. Alsof dat niet erg genoeg is, heeft Wim bovendien een onzedelijk verleden, zo vertelt hij haar: “Ik heb een dochtertje van een inlandsche vrouw, die voor een paar jaar geleden in m’n huis heeft geleefd. De moeder is al lang naar haar familie terug, maar het kind is bij mij gebleven… het draagt mijn familienaam.” Dat valt Lien erg tegen. In haar kringen gelden andere normen. Ze zegt: “Voor ons is het precies hetzelfde of een vrouw bruin of blank is. In mijn voorstelling lijkt mij de zonde hetzelfde.”

Ziehier het gevaar waarvoor de schrijfster haar jeugdige publiek wilde waarschuwen: in Indië leeft men in zonde, leeft men moreel ‘over de grens’. Niet de kleur van de huid telt, maar het huwelijksgebod. Tine Bonnema laat Lien en Wim dan ook afstand nemen van elkaar. Zij piekert over vergiffenis, hij tobt of hij zijn geloof niet herwinnen kan.

Written by Bert Ernste

januari 30th, 2017 at 6:24 am

2 Responses to 'Koloniale literatuur'

Subscribe to comments with RSS or TrackBack to 'Koloniale literatuur'.

  1. Heerlijk ouderwets maar ook in deze tijd past het wel.De kleur van de huid telt nog altijd erg . Mijn thaise schoondochter laat haar dochtertje alleen zwemmen in een zwempak met mouwen en een lange broek anders zou ze wel eens te bruin kunnen worden. Ze is al blanker dan de andere kinderen omdat haar vader (mijn zoon ) blank is,

    Marie sassen -Doyer

    30 jan 17 at 08:55

  2. Het klinkt koloniaal en ouderwets, maar ik zou niet graag de mensen de kost moeten geven die er onuitgesproken nog grotendeels zo over denken. En het is niet voor niets dat ook vandaag veel donkerder gekleurde mensen, hoe mooi ze ook zijn, graag ‘blank’ zouden zijn. Vroeger dacht je dan: er is tijd voor nodig. Nu vraag ik me af of het ooit echt zal veranderen.

    Constant Coolsma

    30 jan 17 at 12:15

Leave a Reply