Bert Ernste – Utrecht | São Paulo • weblog

Brazilië, West-Papua, media en meer

Sinterklaas bij onze jongens in Indië

one comment

Foto van Sinterklaas omringd door militairen

Nederlands Indië waarschijnlijk 1946 of ’47

In het Herinneringsalbum Verbindingsafd. 1 Div. 7 Dec. kwam ik bovenstaande foto tegen van Sinterklaas bij militairen, die naar Nederlands Indië waren gestuurd voor de politionele acties tegen de onafhankelijkheid van Indonesië.

In een ander boek over de 7 December Divisie in Indië lees ik:

Maar ondanks alles wordt het St. Nicolaas.
De tweede St. Nicolaas in de tropen. In cantines, hospitalen, en op de buitenposten is het feest. Maar niet overal. Op de onveilige wegen schuiven de convooien voorzichtig naar hun bestemming. In de buurt van Deudeul worstelt een colonne urenlang met zes vernielde bruggen, talloze wegversperringen en afgravingen. En uit Tjikatomas vertrekt een kleine patrouille om een zwaargewonde naar Tasikmalaja te brengen. De avond tevoren hebben een man of zes met klewangs de wacht aangevallen.
(…)
En de generaal rijdt met een stafcar vol speculaas naar de buitenposten.

Omslag van albumBron citaat hierboven: Wij werden geroepen. De geschiedenis van de 7 December Divisie, met zweten en zwoegen geschreven door twintigduizend Nederlandse mannen, in inkt geboekstaafd door Alfred van Sprang

Het herinneringsalbum vond ik in de nalatenschap van mijn oom W.A. van Tiel (*1916 Gorinchem – †2012 Terborg). Na de oorlog werd hij naar Nederlands Indië gezonden met de Verbindingsafdeling van de 1e Divisie 7 december. Hieronder een wapenschildje van de divisie dat ik tussen zijn spullen vond, waarschijnlijk van een reünie in de jaren 1960.

Foto van wapenschildje

> Zie ook: Nederlands Indisch fotoalbum

> Tijdens de Duitse bezetting van Nederland was mijn oom krijgsgevangene in Duitsland.

Written by Bert Ernste

december 5th, 2022 at 6:26 am

One Response to 'Sinterklaas bij onze jongens in Indië'

Subscribe to comments with RSS or TrackBack to 'Sinterklaas bij onze jongens in Indië'.

  1. Wat mooi dat die herinneringen bewaard zijn gebleven. Mijn vader schreef een boekje over ons gezin (het gezin Doyer) in 1940 -1945. Dat was vooral voor mijn zusje en mij geschreven als herinnering wat er allemaal in en om ons huis gebeurd was in die tijd. Het boekje ligt nu in het overijsels museum.

    Marie sassen -Doyer

    5 dec 22 at 08:40

Leave a Reply