Bert Ernste – Utrecht | São Paulo • weblog

Steeds meer bedrijven communiceren via de zogenoemde sociale media als Facebook, Twitter en Whatsapp. Daarmee dragen ze bij aan de verzameling van persoonlijke gegevens door grote commerciële (Amerikaanse) bedrijven, die semi-monopolies zijn.

De mogelijkheid om via e-mail contact te hebben wordt ondertussen bij meerdere bedrijven afgeschaft. Een brief schrijven kan bij de meeste al langer niet meer.

Dus worden privacybewuste mensen, die geen Facebook, Twitter, Whatsapp en dergelijke (willen) hebben, gedwongen om te bellen en daar (meestal) in de wacht te gaan hangen. Dat is dan nog de enige contactmogelijkheid. Uiterst klantonvriendelijk. Het overkwam me onlangs nog bij verzekeringsbedrijf Ohra dat e-mailcontact werd afgeschaft.

Klant koning? Nee hoor, al lang niet meer.

São Paulo (SP) Brazilië 2015

Daar zit je aan een lekker kopje koffie en dan valt je oog op de slogans op de suikerzakjes: ‘Leef intens’, ‘Een eenvoudige glimlach verandert alles’, ‘Houd het simpel’, ‘Laat kinderen schaterlachen’, ‘Vier elke overwinning’, ‘Omarm een goed doel’. Duh! Waar bemoeit de suikerfabrikant zich mee?!

Je komt het koffiehuis binnen nadat je op je werk gehoord hebt dat je die opslag niet krijgt, of – erger – dat je contract niet wordt verengd, je zoekt troost bij een kopje koffie en dan krijg je dit soort suikerzoete spreuken te zien. ‘Leef intens’, ‘Vier elke overwinning’. Niet leuk als je net een tegenslag hebt gehad.

Of je komt thuis nadat je relatie het heeft uitgemaakt. Je zet op zoek naar troost de televisie aan, zo’n ‘slimme’, in dit geval van het merk LG, die bij het opstarten tegen je roept ‘Life is good’. Daar weet LG dus helemaal niets van. Het is een klap in je verdrietige gezicht.

Bedrijfsleven, richt je op je kerntaak: het maken van een goed product, en bemoei je vooral niet met de beleving van de klant.

Nederlands energie komt voor zo’n dertig procent uit steenkolen. Twee jaar geleden ontstond er ophef over het feit dat Nederland steenkolen betrekt van mijnbouwbedrijven, die op grote schaal de mensenrechten schenden. Dat gebeurt met name in Colombia, Zuid-Afrika en Rusland.

De Tweede Kamer hield een hoorzitting en de brancheorganisaties in de energiesector begonnen een zogenoemde kolendialoog. Nu, twee jaar later, blijkt uit een rapport van de Stichting Onderzoek Multinationale Ondernemingen (SOMO) dat de Nederlandse energiebedrijven nog steeds geen of onvolledige openheid van zaken geven, als het gaat om de herkomst van de in Nederland gebruikte steenkolen. Er is in die twee jaar door de ‘kolendialoog’ nauwelijks vooruitgang geboekt.

In de Volkskrant zegt de branche “Het doel is nog steeds de transparantie te verbeteren” en “Daar wordt nog steeds intensief over onderhandeld”.

Wie gelooft dat nog na twee jaar? De formulering dat daarover wordt “onderhandeld” zegt alles: over transparantie onderhandel je niet, als je een fatsoenlijk bedrijf bent, dat doe je gewoon. ‘Maatschappelijk verantwoord ondernemen’ heet dat. We roepen het wel in Nederland, maar we doen het te weinig.

Meer commentaren

Op 17 maart 2011 ging het Ano da Holanda no Brasil (Het jaar van Holland in Brazilië) van start. Helaas is de website van Het jaar van Holland in Brazilië alles behalve overzichtelijk. De rubriek Curiosidades (Wetenswaardigheden) is wat onnozel.

Aanleiding voor het jaar is het honderdjarige bestaan van de Hollandse landbouwkolonie Carambeí in Paraná, een deelstaat in het zuiden van Brazilië. Andere landbouwkolonies daar volgen. Reden zijn natuurlijk de economische kansen, die Nederland in Brazilië ziet. Brazilië is een opkomende economische macht en ook het in Brazilië te houden Wereldkampioenschap Voetbal (2014) en de Olympische Spelen (2016) bieden mogelijkheden voor Nederlandse bedrijven en investeerders. (Nederlands-Braziliaanse Kamer van Koophandel)

Uiteindelijk is de koppeling van het honderdjarig bestaan van Carambeí aan het Ano da Holanda no Brasil nogal willekeurig, want de Nederlands-Braziliaanse betrekkingen gaan veel verder terug. De voorloper van Nederland, de Zeven Verenigde Provinciën, zwaaide immers een tijdje de scepter in Brazilië (1624-1654), deels onder leiding van prins Johan Maurits van Nassau. Van oorsprong Nederlandse namen zoals Wanderley (van der Lely) getuigen nog steeds van die periode.

In de negentiende eeuw trokken veel Zeeuwen naar Brazilië. Die emigratie was hard en zwaar en in veel gevallen geen succes, zoals te lezen valt in het boek Op een dag zullen ze ons vinden van Ton Roos en Margje Eshuis. Emigreren is vandaag de dag iets heel anders.

In de twintigste eeuw emigreerden Nederlanders ook in groepen naar Brazilië (en elders) om daar landbouwkolonies te stichten, zoals het genoemde Carambeí en het bekende Holambra (foto’s). Meer Hollandse vestigingen in Brazilië.

Er is ook een website voor culturele uitwisseling tussen Nederland en Brazilië. Brazilië is duidelijk ‘in’.

Meer Brazilië