Er zijn vele redenen om niet met de grote commerciële aanbieders van de zogenoemde ‘sociale media’ in zee te gaan, zoals privacy en censuur. Op dit weblog schreef ik al eerder over het feit dat we vreselijk worden gepakt door de datagiganten. Zie ook ‘Fuck vrijheidsbeperkende (bijna-)monopolisten’.
Het probleem is dat techgiganten als Google, Yahoo, Facebook en Twitter op hun gebied bijna monopolies zijn. Als er vele aanbieders zouden zijn, waarvan de netwerken onderling verbonden zijn (zoals je met je telefoon ook kunt bellen naar telefoons van een andere provider), zou er nauwelijks een probleem zijn. Nu hebben die bijna-monopolies te veel macht.
Er zijn alternatieven voor Twitter, bijvoorbeeld Quitter. Decentraal en je blijft eigenaar van je gegevens. In Nederland nog onbekend, maar in Spanje maakte Quitter furore na een akkefietje van censuur door Twitter.
Ook voor Facebook zijn er diverse open-source-alternatieven. Ik noemde ze in bovengenoemd artikel. (Bijvoorbeeld Diaspora*, Tsu en Seen.is.) Helaas zijn ook die niet met elkaar verbonden.
Maar ja, de meesten van ons zijn lui en laten het maar zo. Net zoals maar weinig mensen hun boosheid over de kredietcrisis en de bonussen van bankiers omzetten in een overstap naar een ethische bank.
Een reëel probleem bij overstappen van het ene sociale medium naar het andere is wel het meekrijgen van je netwerk. ‘Iedereen’ zit al op Facebook, Twitter, en andere, dus de semi-monopolies houden zichzelf in stand.
rss