Brazilië, West-Papua, media en meer
Lissabon (Portugal) 2023
Hierboven ziet u de Portugese dichter Fernando Pessoa zitten in het centrum van Lissabon.
Menigeen (waaronder ik zelf) is niet zo’n liefhebber van poëzie, maar dat is vaak onterecht. Zie: Fernando Pessoa – Poëzie elitair?
(Foto links van Wikipedia.)
Lissabon (Portugal) 2023
De man van dit standbeeld is de Portugese schrijver Eça de Queiroz.
Hij schreef onder meer De Maia’s (Os Maias).
(Foto links van Wikipedia.)
Boekje uit 1936:
Leonhard Huizinga (1945)
DE GESTROOMLIJNDE WERELD
Vliegtuigen, treinen, auto’s en schepen razen over het aangezicht der aarde, sneller en sneller. Van Amsterdam naar Parijs is maar een stap, naar Stamboel een weekend en naar Melbourne een vacantiereisje.
En daarom, als ge reizen wilt, wacht dan niet langer maar reis nu! Morgen zullen er geen afstanden meer zijn. Dan zal alles, wat vandaag nog onbereikbaar en begeerlijk is, nabij en waardeloos zijn!”
Reis nu, want wat vandaag het doel van een ontdekkingsreis is, zal morgen een halte zijn aan de buslijn, die langs Uw huis loopt!
Wat vandaag Uw bivak is in het land waar geen land meer achter is, zal morgen het golfterrein van het Grand Hôtel wezen!
Wat vandaag een trotsche nomadenstam is, zal morgen een stakende vakvereniging op een petroleumveld zijn!
Reis nu, Voor het te laat is! Morgen zullen de tropen luchtgekoeld, de poolstreken centraal verwarmd en de woestijnen van stroomend water voorzien zijn!
Wacht niet tot de Gobi als bouwterrein wordt verkaveld!
Wacht niet tot de Alpen in werkverschaffing worden geslecht!
Wacht niet tot de golfstroom koud en warm water kan geven naar wensch!
Neen, wacht niet, want ik zeg U, de dag zal komen dat de mensch niets meer te veroveren zal hebben. Hij zal eb en vloed, onweer en aardbeving, dag en nacht hebben onderworpen. En dan zal hij doelloos over de getemde aarde razen en ondergaan, omdat hij niets meer te wenschen heeft!
En daarom, reis nu! Het is al bijna te laat. Grammofoon, bioscoop en radio zult ge nauwelijks meer kunnen ontvluchten. Ge zult Hindemith hooren in het Braziliaansche oerwoud, ge zult Greta Garbo zien in een blokhut aan de Hudsonbaai en ge zult de triomfen van Ajax vernemen in een karavaanserai in Afghanistan!
Haast U daarom! Misschien vindt ge nog een land, waar in plaats van Hindemith, Garbo en Ajax de Goddelijke stilte heerscht, die het begin en het eind der dingen is.
Maar haast U, want morgen zal men de aarde stroomlijnen om haar sneller door het heelal te laten schieten! ….
Bron: eerste hoofdstuk van De gestroomlijnde wereld (1936) van Leonhard Huizinga.
Utrecht 2020
Een standbeeld van Anne Frank, internationaal symbool van de jodenvervolging in de tweede wereldoorlog. Ze werd bekend door haar dagboek dat verscheen onder de titel Het achterhuis.
(De foto van Anne Frank en het boek zijn van Wikipedia.)
Madrid (Spanje) 2021
Een standbeeld van Miguel de Cervantes Saavedra, de schrijver van Vernuftige edelman Don Quichot van La Mancha. Op de sokkel een plaquette met Don Quichot en zijn trouwe knecht Sancho Panza (hieronder). Tevens een foto van een oude Spaanse jeugduitgave van het beroemde boek.
(Kleine foto’s groter door erop te klikken.)
Corfu (Griekenland) 2016
.
Laughter comes later, like wisdom teeth, and laughter at yourself comes last of all in a mad race with death, and sometimes it isn’t in time.
John Steinbeck in East of Eden
São Paulo (SP) Brazilië 2021
Deze muurschildering is een eerbetoon aan en portret van Carolina Maria de Jesus.
Carolina de Jesus was een alleenstaande moeder in een krottenwijk (favela) van São Paulo, die haar leven beschreef in een dagboek. Dat dagboek werd in 1960 gepubliceerd onder de titel Quarto de despejo (rommelkamer). Ze vond dat de krottenwijk de rommelkamer van de maatschappij was.
Het boek werd een internationaal succes. In het Nederlands werd het vertaald als Barak nr 9 met als ondertitel: Dagboek van een Braziliaanse negerin. Neger en negerin waren toen nog gebruikelijke woorden.
Het Instituto Moreira Salles in São Paulo hield vorig jaar expositie over Carolina de Jesus, waar ik onderstaande foto van haar zag:
São Paulo (SP) Brazilië 2021
Den Haag (Zuid-Holland) 2019
Nu we met een paar drukken op de knop van alles kunnen kopiëren en vermenigvuldigen, is het moeilijk voorstelbaar dat drukwerk vroeger gemaakt moest worden uit losse letters. En daar weer voor was overschrijven de enige mogelijkheid, vaak gedaan door monniken.
(Kleine foto groter door erop te klikken.)
Amsterdam 2013
Om in koloniale sferen te blijven na de afbeelding van gisteren op dit weblog vandaag een boek over een kunstreis in Indië door het echtpaar Poortenaar.
Jan Poortenaar was graficus, grafisch ontwerper, kunstschilder, aquarellist, tekenaar, etser, lithograaf, vervaardiger van houtsnedes, illustrator, auteur en uitgever, zo lees ik op Wikipedia.
Zijn vrouw, Geertruida van Vladeracken, was zangeres, componiste en voordrachtskunstenares. Samen reisden ze tussen 1922 en 1924 door Nederlands Indië, waarbij Jan zijn vrouw bij optredens begeleidde op de piano. Over die tijd schreven zij dit boek.
rss