Istanbul (Turkije) 2014
Archive for the ‘cemetery’ tag
Nicolaas Beets – Camera Obscura
Onder deze vrij simpele grafsteen in Utrecht ligt Nicolaas Beets, auteur, dichter, predikant en hoogleraar. Hij is ook bekend onder pseudoniem: Hildebrand.
Zijn bekendste werk is Camera Obscura, dat voor het eerst verscheen in 1839.
Het schilderij van Beets en de afbeelding van Camera Obscura zijn van Wikipedia.
(Tweede foto van het graf groter door erop te klikken.)
Expeditie naar Palembang
Op het graf van vice-admiraal J.C. Koopman (1790 – 1855) in Utrecht staat een verwijzing naar een van de expedities naar Palembang op Sumatra in het toenmalige Nederlands-Indië. Althans, Nederland was bezig daar haar gezag te vestigen. Meer over de strafexpedities tegen Palembang, waar Koopman als luitenant aan deelnam, vindt u in dit artikel.
De afbeelding van Koopman is van Wikipedia.
(De tweede foto van het graf groter door erop te klikken.)
Vice-admiraal, Adjudant des Konings
Het graf van Jonkheer Marten Wilhelmus van Rensselaar Bowier (foto rechts van Maritiem Digitaal).
(Foto van naamplaat groter door erop te klikken.)
Kerkhof
Utrecht 2019
Deze foto is gemaakt op de begraafplaats Soestbergen in Utrecht.
Op begraafplaatsen moet ik vaak denken aan het lied Het kerkhof van Jaap Fischer uit 1961 (tekst onder de video):
https://www.youtube.com/watch?v=dbIyNlOgH7U
Ik zoek de rust van een kist, van een lange houten kist.
In een hoekje van een kerkhof, waar geen tuinman komt,
Waar m’n botten stil verrotten en de tijd verstomt.
Zonder drank en sigaretten,
Met wat maden en een mol
Zonder werk om op te letten:
‘k Maak m’n eigen kist wel vol.
En jij komt nooit langs m’n zerk,
Want mijn vlees was zwak, maar mijn botten zijn vast sterk
En de kans bestaat dat dan het deksel opengaat.
En dan zal ik weer vergeten dat ik rust zocht in een kist.
Ik zoek de rust van een kist, van een dorre houten kist
Waar ik stil kan overdenken wat ik hier niet kan,
Met een paar ogen die verdrogen in m’n hersenpan.
Zonder ooit te hoeven eten
Zonder lach en zonder traan
En gerust te kunnen weten:
‘k Houd dit nachthemd altijd aan.
En jij komt nooit langs m’n graf,
Want zonder dat je het weet werd je m’n grootste straf
Want dan kan het heel goed dat ik gewoon naar boven moet.
En dan zal ik weer vergeten dat ik rust zocht in een kist.
Ik zoek de rust van een kist, van een sobere houten kist,
Onder een spotvogel die in een treurwilg ‘Feuille morte’ zingt,
Z’n neus gesloten met z’n poten omdat het lijkt nog stinkt,
Zonder oorlog, zonder vrede,
Zonder moraal, zonder moreel,
Met m’n afgevallen leden
En m’n tanden in m’n keel.
En jij, kom jij ooit in nood,
Dan heb je mij nog altijd ook al ben ik dood,
Want omdat jij het bent staat in m’n testament
Dat je de rotzooi mag verkopen aan een medische student.