Het nieuws van het Braziliaanse televisiestation Bandeirantes (Jornal da Band) meldde dat 23 miljoen Brazilianen geen tand in de mond hebben. (Als ik het goed hoorde was het een dag later in een vervolgitem al 26 miljoen.) Los van de betrouwbaarheid van die aantallen is wel duidelijk dat Brazilië een probleem heeft op het gebied van mondhygiëne.
Een tandarts, die tandheelkunde levert aan arme mensen, vroeg zich vertwijfeld af waarom er geen goedkope tandpasta bestaat, zoals er generieke geneesmiddelen zijn (merkloze geneesmiddelen met dezelfde werkzame stof als de dure merken). “En waarom zit er in de mand met basisproducten, die arme mensen krijgen, geen tandenborstel en tandpasta?”, vroeg de tandarts.
Het item van het Jornal da Band deed me realiseren dat we in de Nederlandse pers eigenlijk nog maar weinig vernemen over de armoede in de wereld. Natuurlijk, soms is er een indringende reportage, wat vaker een item over goede doelen, die ergens arme mensen helpen. Bij de goede doelen worden de armen trouwens meestal verbeeld als nogal willoze slachtoffers.
In de jaren ’70 van vorige eeuw was de zogenoemde derde-wereldbeweging op haar hoogtepunt en waren we veel meer begaan met het lot van het arme deel van de wereld. Tegenwoordig lijken de media (namens ons?) meer geïnteresseerd in het wel en wee van wereldsterren en bekende Nederlanders dan in de arme medemens.
Maart 2010