Bert Ernste – Utrecht | São Paulo • weblog

Utrecht 2022

Tijl Uilenspiegel (Duits: Till Eulenspiegel) is een personage uit onder meer de Duits-Nederlandse folklore. Volgens de Duitse sage van rond 1500 was Uilenspiegel een schelm die vrij als een vogel in de veertiende eeuw door Duitsland trok en iedereen voor de gek hield met zijn streken. De Belgische schrijver Charles De Coster herschiep Tijl Uilenspiegel in 1867 in de roman La légende et les aventures héroiques, joyeuses et glorieuses d’Ulenspiegel et de Lamme Goedzak au pays de Flandres et ailleurs (De Legende van Uilenspiegel). In dat verhaal is hij een zestiende eeuwse Vlaamse vrijheidsstrijder, mogelijk een nazaat van de vorige Uilenspiegel, die aan de zijde van de geuzen tegen de Spaanse overheersing vecht.

Dit citaat komt van Wikipedia, waar nog veel meer valt te lezen over deze figuur.

Utrecht 2021

Hierboven een plaquette op het huis in Utrecht waar Nicolaas Beets heeft gewoond van 1854 tot 1903. Zijn bekendste werk is Camera Obscura, dat voor het eerst verscheen in 1839.

Het schilderij van Beets en de afbeelding van Camera Obscura zijn van Wikipedia.

(Foto van het graf groter door erop te klikken.)


Madrid (Spanje) 2021

Een standbeeld van Miguel de Cervantes Saavedra, de schrijver van Vernuftige edelman Don Quichot van La Mancha. Op de sokkel een plaquette met Don Quichot en zijn trouwe knecht Sancho Panza (hieronder). Tevens een foto van een oude Spaanse jeugduitgave van het beroemde boek.

(Kleine foto’s groter door erop te klikken.)

Utrecht 2020

Nog een foto van een steen in een kademuur van de Utrechtse Drift. Deze heeft geen onderschrift  zoals die van gisteren en eergisteren. Dat lijkt eraf gebroken te zijn. Ik vind het een leuk beeld, maar kon niet goed uitmaken wat er verbeeld wordt. Op deze pagina (dank zij een reactie eergisteren) zag ik dat het Salomé met het hoofd van Johannes de Doper is.

Utrecht 2020

Aan dezelfde kademuur aan de Drift, waarop we gisteren Shakespeares Een midzomernachtdroom zagen, is ook deze steen te vinden, die verwijst naar Nils Holgerssons wonderbare reis van Selma Lagerlöf.

Utrecht 2020

Aan een kademuur van de Utrechtse Drift zag ik deze verwijzing naar Shakespeares Een midzomernachtdroom.

São Paulo (SP) Brazilië 2016

Na het beeld van Don Quichote en Sancho Panza in Brussel gisteren op dit weblog, nu de bekende romanfiguren grotendeels gemaakt van plastic afval in São Paulo. (Zie de detailfoto’s, groter door erop te klikken.)

Brussel (België) 2019

Op het Spanjeplein in Brussel staat bovenstaand standbeeld van de beroemde Don Quichote de la Mancha en zijn trouwe knecht Sancho Panza uit het wereldberoemde verhaal van Miguel de Cervantes Saveedra.

Een standbeeld van De Cervantes en zijn hoofdfiguren in Madrid stond al eerder op dit weblog (tweede foto) net als een Spaanse jeugdversie van het beroemde boek (laatste foto).

(Kleinere foto’s groter door erop te klikken.)


Doorn (Utrecht) 2018

Voor de hervormde kerk van Doorn staat tegenwoordig dit beeld van de schrijver Simon Vestdijk.

In de tijd dat ik langs die kerk naar school liep, was het beeld er nog niet. Wel wist ik dat Vestdijk in Doorn woonde en toen ik op de middelbare school zat, ben ik eens langs zijn huis gefietst.

Het schijnt dat hij nog maar weinig wordt gelezen, volgens sommigen volstrekt ten onrechte: Vestdijk niet lezen, dan moet je toch wel stapelgek zijn.

Ter gelegenheid van Vestdijks vijftigste sterfdag kwamen er onlangs twee postzegels uit:

Utrecht 2018

Onlangs kwam ik het boek van de foto hierboven tegen: Oost-Indische dames en heeren van Jan ten Brink. Het werd genoemd in Indië in de goede ouden tijd van Victor Ido.

Nederlands Indië, goede oude tijd, tempo doeloe – het is inmiddels lang geleden, dat koloniale verleden van Nederland.  Het lijkt nu voor de meeste Nederlanders weg te zakken in vergetelheid, zoals ik al eens schreef.

Die tijd was trouwens lang niet altijd goed voor de oorspronkelijke bewoners van Indonesië. Nederlands geschiedenis daar is vol van geweld en uitbuiting. Piet Hagen heeft het aantal oorlogen in Indië geteld en komt tot zo’n vijfhonderd ‘min of meer afgebakende militaire confrontaties’.

Het boek Oost-Indische dames en heeren (uit het einde van de negentiende eeuw) gaat niet voor niets voornamelijk over de koloniale elite. De oorspronkelijke bevolking komt slechts langs als dienstbode en koelie. De Indo’s, mensen van gemengde afkomst, maken wel deel uit van het verhaal, maar vooral in het laatste deel van het boek wordt duidelijk dat veel blanken op hen neerkeken.

Het verleden is vaak niet de goede oude tijd, die we er zo graag van maken.

Meer Nederlands Indië op dit weblog