Brazilië, West-Papua, media en meer
São Paulo (SP) Brazilië 2016
In het park Água Branca in São Paulo kwam ik deze musici tegen. Het zijn João do Morro en Pé da Serra. Ze spelen música sertaneja, zeg maar Braziliaanse country & western.
De populaire vorm van música sertaneja kan nogal jengelig zijn, maar er is ook heel goede. Zie mijn eerdere blogposts: Braziliaanse country & western in ere hersteld en Braziliaanse volksmuziek is ook mooi.
’s Hertogenbosch 2015
Dit is een handgemaakt koorboek uit 1530 – ’31, te vinden in het Noordbrabants Museum in Den Bosch. Het is gemaakt door Petrus Alamire. Een koorboek is een groot boek met de partituren voor het koor, zodat alle koorleden het kunnen zien bij het zingen.
Chico Buarque de Hollanda, nu 71 jaar oud, is in Brazilië een begrip. In 1966 lanceerde hij zijn eerste langspeelplaat en won hij het Festival de Música Popular Brasileira met het lied A banda. Enkele jaren later vond Chico Buarque het na een arrestatie vanwege zijn oppositie tegen het generaalsregime (1964 – 1985) veiliger om Brazilië verlaten. Hij ging naar Italië, waar hij als kind al had gewoond. Hij kwam al snel terug en bleef actief tegen het militaire bewind. Chico Buarque werd een ster van de Musica Popular Brasileira (MPB) en bracht tachtig platen uit. Later ontpopte hij zich ook als schrijver. Zijn boeken zijn ook in Nederland uitgegeven.
Over Chico Buarque gaat Chico, artista brasileiro, een documentaire uit 2015 van Miguel Faria Jr. Een ingetogen film, die fragmenten uit een show afwisselt met beelden uit Chico Buarques carrière en interviews.
De documentaire roept een beeld op van een zeer veelzijdig artiest, die onder meer vertelt dat hij niet erg houdt van optreden en dat zijn meer activistische songs artistiek gezien van mindere kwaliteit zijn. De muzikale fragmenten zijn vaak prachtig. Ook de zoektocht naar een Duitse halfbroer, onderwerp van zijn boek Mijn Duitse broer, heeft zijn plek in de documentaire.
Warm aanbevolen.
Ik ben misschien te laat geboren,
Of in een land met ander licht.
Ik voel me altijd wat verloren,
Al toont de spiegel mijn gezicht.
Ik ken de kroegen en kathedralen,
Van Amsterdam tot aan Maastricht.
Toch zal ik elke dag verdwalen,
Dat houdt de zaak in evenwicht.
Laat me, Laat me, Laat mij gewoon mijn gang maar gaan.
Laat me, Laat me, Ik heb het altijd zo gedaan.
Ik zal m’n vrienden niet vergeten,
Want wie mij lief is blijf me lief.
En waar ze wonen moest ik weten,
Maar ik verloor hun laatste brief.
Ik zal ze heus wel weer ontmoeten,
Misschien vandaag of volgend jaar.
Ik zal ze kussen en begroeten,
Het komt vanzelf weer voor elkaar.
(refrein)
Ik ben gelukkig niet veranderd,
Soms woon ik hier, soms woon ik daar.
Ik heb mijn leven niet verkankerd,
‘k heb geen bezit en geen bezwaar.
Ik hou van water en van aarde,
Ik hou van schamel en van duur.
D’r is geen stuiver die ik spaarde,
Ik leef gewoon van uur tot uur.
(refrein)
Ik zal ook wel een keertje sterven,
Daar kom ik echt niet onderuit.
Ik laat mijn liedjes dan maar zwerven,
En verder zoek je het maar uit.
Voorlopig blijf ik nog je zanger,
Je zwarte schaap, je trouwe fan.
Ik blijf nog lang, en liefst nog langer,
En laat me blijven wie ik ben.
Laat me, Laat me, Laat mij gewoon mijn gang maar gaan.
Laat me, Laat me, Ik heb het altijd zo gedaan.
Laat me, laat me, laat me.
Utrecht 2014
Zo maar een eend. Of is het een jonge Nijlgans?
Eendje of jonge gans, het deed me denken aan het liedje Eendje van Jaap Fischer, waarin een kuis eendje zich niet laat verleiden. (Tekst onder de video.)
Jaap Fischer – Eendje
Eendje, ga je mee?
Wat doen?
Wel, zwemmen met z’n twee
En waar?
Wel, hier en daar, ver weg van het gesnater
De zon zien ondergaan in het water
Eendje ga je mee?
En dan?
Dansen met z’n twee
Waarom?
Doe niet zo dom! Gewoon omdat wij twee…
Gewoon… Ach ga toch mee!
Eendje ga je mee?
Nee, ik ken dat. Dansen met z’n twee.
Zwemmen met z’n twee. En dan vraag jij:
“Wat dacht je van rusten in het riet?”
Nee hoor, zo eentje ben ik niet
Album Jaap Fischer
Jaar 1961
Utrecht 2015
Bij het zien van deze voormalige veerpont in de vroegere veilinghaven van Utrecht moest ik denken aan de onlangs overleden Drs. P, die ooit de veerpont bezong:
We zijn hier aan de oever van één machtige rivier
De andere oever is daarginds, en deze hier is hier
De oever waar we niet zijn noemen wij de overkant
Die wordt dan deze kant zodra we daar zijn aangeland
En dit heet dan de overkant, onthoud u dat dus goed
Want dat is van belang voor als u oversteken moet
Dat zou nog best eens kunnen, want er is hier veel verkeer
En daarom vaar ik steeds maar vice versa heen en weer
Heen en weer (Volledige tekst)
São Paulo (SP) Brazilië 2014
Het Teatro Municipal (Gemeentelijk Theater oftewel Stadsschouwburg) van São Paulo.
rss