Brazilië, West-Papua, media en meer
São Paulo (SP) Brazilië 2020
In de stadsschouwburg van São Paulo, die gisteren op dit weblog stond, is bovenstaand portret te vinden van Antônio Carlos Gomes, Braziliaans pianist en componist. Hij is vooral bekend van de opera Il Guarany.
Naast het theater staat een groot standbeeld voor hem. (Groter door erop te klikken.)
Hieronder kunt u de ouverture van Il Guarany besluisteren.
Brussel 2019
Hierboven een standbeeld in Brussel van de beroemde chansonnier Jacques Brel (1928 – 1978).
De foto van Brel komt van Wikipedia.
Amsterdam 2019
Hierboven het hoofdorgel van de Nieuwe Kerk aan de Dam in Amsterdam. De kerk heeft ook nog een zogenoemd transeptorgel (hieronder). Meer over de orgels van de Nieuwe Kerk. De foto’s zijn uit de hand geschoten bij vrij weinig licht.
Amsterdam 2019
Assen (Drenthe) 2016
Enkele jaren terug bezocht ik het Drents Museum, waar toen ook een expositie was gewijd aan Cuby + Blizzards, een in de jaren zestig vermaarde bluesband uit Drenthe.
In Grolloo, waar de band vandaan kwam, is een museum aan de groep gewijd. Daar ben ik nooit geweest.
Window of my eyes, waar de gevel van het Drents Museum op de foto naar verwijst is een prachtig nummer:
São Paulo (SP) Brazilië 2016
In het park Água Branca in São Paulo kwam ik deze musici tegen. Het zijn João do Morro en Pé da Serra. Ze spelen música sertaneja, zeg maar Braziliaanse country & western.
De populaire vorm van música sertaneja kan nogal jengelig zijn, maar er is ook heel goede. Zie mijn eerdere blogposts: Braziliaanse country & western in ere hersteld en Braziliaanse volksmuziek is ook mooi.
’s Hertogenbosch 2015
Dit is een handgemaakt koorboek uit 1530 – ’31, te vinden in het Noordbrabants Museum in Den Bosch. Het is gemaakt door Petrus Alamire. Een koorboek is een groot boek met de partituren voor het koor, zodat alle koorleden het kunnen zien bij het zingen.
Chico Buarque de Hollanda, nu 71 jaar oud, is in Brazilië een begrip. In 1966 lanceerde hij zijn eerste langspeelplaat en won hij het Festival de Música Popular Brasileira met het lied A banda. Enkele jaren later vond Chico Buarque het na een arrestatie vanwege zijn oppositie tegen het generaalsregime (1964 – 1985) veiliger om Brazilië verlaten. Hij ging naar Italië, waar hij als kind al had gewoond. Hij kwam al snel terug en bleef actief tegen het militaire bewind. Chico Buarque werd een ster van de Musica Popular Brasileira (MPB) en bracht tachtig platen uit. Later ontpopte hij zich ook als schrijver. Zijn boeken zijn ook in Nederland uitgegeven.
Over Chico Buarque gaat Chico, artista brasileiro, een documentaire uit 2015 van Miguel Faria Jr. Een ingetogen film, die fragmenten uit een show afwisselt met beelden uit Chico Buarques carrière en interviews.
De documentaire roept een beeld op van een zeer veelzijdig artiest, die onder meer vertelt dat hij niet erg houdt van optreden en dat zijn meer activistische songs artistiek gezien van mindere kwaliteit zijn. De muzikale fragmenten zijn vaak prachtig. Ook de zoektocht naar een Duitse halfbroer, onderwerp van zijn boek Mijn Duitse broer, heeft zijn plek in de documentaire.
Warm aanbevolen.
rss