Brazilië, West-Papua, media en meer
São Paulo (SP) Brazilië 2016
In het park Água Branca in São Paulo kwam ik deze musici tegen. Het zijn João do Morro en Pé da Serra. Ze spelen música sertaneja, zeg maar Braziliaanse country & western.
De populaire vorm van música sertaneja kan nogal jengelig zijn, maar er is ook heel goede. Zie mijn eerdere blogposts: Braziliaanse country & western in ere hersteld en Braziliaanse volksmuziek is ook mooi.
Praag (Tsjechië) 2016
Ik kan het niet laten om hier nog maar eens het lied De duiven van Miel Cools aan te halen over standbeelden en duiven. Ik heb er geen gezongen versie van gevonden. Edit: toch nog gevonden. Beluister hier.
De duiven – Miel Cools
De mensen hebben helden
en helden die gaan dood.
Dat vinden mensen jammer
toch houden ze zich groot;
ze vonden het wel zonde,
wel zonde van hun geld,
maar soms komt er een standbeeld
van hun betreurde held:
een bronzen paard met manen
met een monarch erop.
Dan komen alle duiven
en neuken op zijn kop.
De duiven, de duiven,
de duiven van het leven
daarvoor heeft menig grote held
terecht zijn bloed gegeven
en daarom doen de duiven,
de duiven het zo graag
op het hoofd van generalen
of in hun bronzen kraag.
Ze paren op de Willems
de duiven van het land
op schouders van de Willems
en op hun rechterhand.
Ze vrijen op de oren
van Bonapartes hoofd
alsof hij geen miljoenen
van hun jongen had beroofd;
op Franco en op Bismarck
– eens dik met bloed bespat –
nu liefelijk blank gescheten
door de duiven van de stad.
De duiven, de duiven,
de duiven van het leven,
daarvoor heeft menig grote held
terecht zijn bloed gegeven
en daarom doen de duiven,
de duiven zo graag schuin
in de nek van admiralen
of op hun bronzen kruin.
Op Trompen op De Ruyters,
op Karel Vijf van Gent,
op vreemde arme snuiters
die nu geen hond meer kent,
op ’t hoofd van Artevelde,
in Sint-Servaas zijn baard,
in de mijter van paus Pius
is heel wat afgepaard:
op helden van het slagveld,
op helden van de geest
hebben de duiven plechtig
maar stevig doorgekeesd.
De duiven, de duiven,
de duiven van het leven,
daarvoor heeft menig grote held
terecht zijn bloed gegeven
en daarom doen de duiven,
de duiven het zo goed
op de rug van kardinalen
of op hun bronzen hoed.
De held, hij brengt zijn offer
en sneuvelt in de slag,
het volk duikt in de koffer
en raakt hem goed die nacht.
De held, hij brengt zijn offer
en sneuvelt, diep vereerd,
de duif bespringt de doffer
of liever, omgekeerd.
De held verschijnt in marmer,
in brons, in gips, in goud.
De duiven gaan zich warmen,
het leven heeft het koud.
De duiven, de duiven,
de duiven van het leven,
daarvoor heeft menig grote held
terecht zijn bloed gegeven.
Dus, wie zijn bloed wil storten
als held van dood en pijn.
Hij haaste, zich, de duiven
zullen hem dankbaar zijn.
’s Hertogenbosch 2015
Dit is een handgemaakt koorboek uit 1530 – ’31, te vinden in het Noordbrabants Museum in Den Bosch. Het is gemaakt door Petrus Alamire. Een koorboek is een groot boek met de partituren voor het koor, zodat alle koorleden het kunnen zien bij het zingen.
Chico Buarque de Hollanda, nu 71 jaar oud, is in Brazilië een begrip. In 1966 lanceerde hij zijn eerste langspeelplaat en won hij het Festival de Música Popular Brasileira met het lied A banda. Enkele jaren later vond Chico Buarque het na een arrestatie vanwege zijn oppositie tegen het generaalsregime (1964 – 1985) veiliger om Brazilië verlaten. Hij ging naar Italië, waar hij als kind al had gewoond. Hij kwam al snel terug en bleef actief tegen het militaire bewind. Chico Buarque werd een ster van de Musica Popular Brasileira (MPB) en bracht tachtig platen uit. Later ontpopte hij zich ook als schrijver. Zijn boeken zijn ook in Nederland uitgegeven.
Over Chico Buarque gaat Chico, artista brasileiro, een documentaire uit 2015 van Miguel Faria Jr. Een ingetogen film, die fragmenten uit een show afwisselt met beelden uit Chico Buarques carrière en interviews.
De documentaire roept een beeld op van een zeer veelzijdig artiest, die onder meer vertelt dat hij niet erg houdt van optreden en dat zijn meer activistische songs artistiek gezien van mindere kwaliteit zijn. De muzikale fragmenten zijn vaak prachtig. Ook de zoektocht naar een Duitse halfbroer, onderwerp van zijn boek Mijn Duitse broer, heeft zijn plek in de documentaire.
Warm aanbevolen.
Ik ben misschien te laat geboren,
Of in een land met ander licht.
Ik voel me altijd wat verloren,
Al toont de spiegel mijn gezicht.
Ik ken de kroegen en kathedralen,
Van Amsterdam tot aan Maastricht.
Toch zal ik elke dag verdwalen,
Dat houdt de zaak in evenwicht.
Laat me, Laat me, Laat mij gewoon mijn gang maar gaan.
Laat me, Laat me, Ik heb het altijd zo gedaan.
Ik zal m’n vrienden niet vergeten,
Want wie mij lief is blijf me lief.
En waar ze wonen moest ik weten,
Maar ik verloor hun laatste brief.
Ik zal ze heus wel weer ontmoeten,
Misschien vandaag of volgend jaar.
Ik zal ze kussen en begroeten,
Het komt vanzelf weer voor elkaar.
(refrein)
Ik ben gelukkig niet veranderd,
Soms woon ik hier, soms woon ik daar.
Ik heb mijn leven niet verkankerd,
‘k heb geen bezit en geen bezwaar.
Ik hou van water en van aarde,
Ik hou van schamel en van duur.
D’r is geen stuiver die ik spaarde,
Ik leef gewoon van uur tot uur.
(refrein)
Ik zal ook wel een keertje sterven,
Daar kom ik echt niet onderuit.
Ik laat mijn liedjes dan maar zwerven,
En verder zoek je het maar uit.
Voorlopig blijf ik nog je zanger,
Je zwarte schaap, je trouwe fan.
Ik blijf nog lang, en liefst nog langer,
En laat me blijven wie ik ben.
Laat me, Laat me, Laat mij gewoon mijn gang maar gaan.
Laat me, Laat me, Ik heb het altijd zo gedaan.
Laat me, laat me, laat me.
Utrecht 2014
Zo maar een eend. Of is het een jonge Nijlgans?
Eendje of jonge gans, het deed me denken aan het liedje Eendje van Jaap Fischer, waarin een kuis eendje zich niet laat verleiden. (Tekst onder de video.)
Jaap Fischer – Eendje
Eendje, ga je mee?
Wat doen?
Wel, zwemmen met z’n twee
En waar?
Wel, hier en daar, ver weg van het gesnater
De zon zien ondergaan in het water
Eendje ga je mee?
En dan?
Dansen met z’n twee
Waarom?
Doe niet zo dom! Gewoon omdat wij twee…
Gewoon… Ach ga toch mee!
Eendje ga je mee?
Nee, ik ken dat. Dansen met z’n twee.
Zwemmen met z’n twee. En dan vraag jij:
“Wat dacht je van rusten in het riet?”
Nee hoor, zo eentje ben ik niet
Album Jaap Fischer
Jaar 1961
Utrecht 2015
Bij het zien van deze voormalige veerpont in de vroegere veilinghaven van Utrecht moest ik denken aan de onlangs overleden Drs. P, die ooit de veerpont bezong:
We zijn hier aan de oever van één machtige rivier
De andere oever is daarginds, en deze hier is hier
De oever waar we niet zijn noemen wij de overkant
Die wordt dan deze kant zodra we daar zijn aangeland
En dit heet dan de overkant, onthoud u dat dus goed
Want dat is van belang voor als u oversteken moet
Dat zou nog best eens kunnen, want er is hier veel verkeer
En daarom vaar ik steeds maar vice versa heen en weer
Heen en weer (Volledige tekst)
São Paulo (SP) Brazilië 2014
Het Teatro Municipal (Gemeentelijk Theater oftewel Stadsschouwburg) van São Paulo.
São Paulo (SP) Brazilië 2015
Nog een paar plaatjes van het straatcarnaval dat in Brazilië al volop bezig is. Hier een groep uit São Luiz de Paraitinga, die zich presenteert in São Paulo. Zie ook de blogpost van gisteren.
De muziek die tijdens het carnaval in São Luiz do Paraitinga wordt gespeeld is niet de internationaal bekende samba, maar de marchinha. Zoals de naam aangeeft zijn marchinhas marsen, maar dan wel als parodie op militaire marsen. Ze zitten vol komische en satirische elementen.
Eerlijk gezegd is het niet mijn muziek. Ik krijg al snel genoeg van de eentonige dreun. De drommen liefhebbers houden het uren vol.
rss