De Vereniging Eigen Huis biedt collectieve inkoop van energie aan. Een goed idee. Iedereen kan mee doen, ook niet-leden van de vereniging, zo stond in de e-mail van de werving. Om een offerte te krijgen moeten de cijfers van het energieverbruik worden verstrekt. Enige tijd later later valt een aanbod in de e-mailbrievenbus. Dan komt de aap uit de mouw: nu blijkt ineens dat lid worden van de Vereniging Eigen Huis toch nodig is om van het aanbod gebruik te maken. Weliswaar is het eerste jaar gratis, maar het is natuurlijk misleidend om te zeggen dat niet-leden ook mee kunnen doen.
De klacht over deze koppelverkoop en het feit dat de Vereniging Eigen Huis daar niet van meet af aan transparant over is, leidt tot excuses … voor “het verkeerde gevoel hebben gegeven”, niet voor de vuige marketingpraktijken.
Die marketingpraktijken gaan gewoon door, zo blijkt als ik – ondanks mijn klacht – opnieuw een aanbod voor collectieve inkoop van energie krijg. Dan blijkt ook nog eens dat de e-mails van de Vereniging Eigen Huis geen link hebben om van de mailing list te worden verwijderd.
Pardon? Een consumentenorganisatie die doet aan koppelverkoop zonder dat vanaf het begin te melden? En geen opt-outlink in de mailings?
Achteraf gezien was ik naïef om mee te doen, want ik had (toegegeven: jaren geleden) al eens een aanvaring met de Vereniging Eigen Huis gehad. Zij werkten samen met de verwarmingsfirma Feenstra Service. Leden kregen korting op diensten van Feenstra en de Vereniging deed elke twee jaar onderzoek naar het serviceniveau van die firma. Na een onthutsende serie slechte ervaringen met Feenstra vroeg ik dat onderzoek op. De Vereniging Eigen Huis wilde dat onderzoek niet overleggen. Hoogst waarschijnlijk deden ze dat onderzoek helemaal niet en was ook dat slechts marketingpraat.
Sponsoring door bedrijven is voor consumenten- en patiëntenorganisaties een potentieel hellend vlak.
rss