Bert Ernste – Utrecht | São Paulo • weblog

Brazilië, West-Papua, media en meer

Archive for the ‘politie’ tag

Corrupte politie in São Paulo (detective)

3 comments

Omslag boekHet is leuk om boeken te lezen, die zich afspelen op een plek, die je kent. Daarom kocht ik Paradise City van Joe Thomas. Het is een moordmysterie, dat zich afspeelt in de Braziliaanse metropool São Paulo.

Voor wie van detectives houdt is het een aardig verhaal, al is het boek geen topper in het genre. Voor kenners van Brazilië en São Paulo is er wel de nodige herkenning. De verschillen tussen de periferia (sloppenwijken) en de ‘gewone’ stad, de rivaliteit tussen verschillende politiekorpsen en de corruptie, die in Brazilië op alle niveaus plaats vindt, ook bij de politie.

Ietwat irritant in het boek zijn de vaak wat misplaatste Portugese woorden, die de schrijver door het boek strooit om het verhaal couleur locale te geven. Dat doet hij te vaak en ook nog eens zonder vertaling, wat voor mensen die geen Portugees spreken, waarschijnlijk vervelend leest. Heel spannend is het boek niet, al word je wel nieuwsgierig naar de afloop, die uiteindelijk een tikje vergezocht is.

Uitsluitend aanbevolen als vakantielectuur, bij voorkeur ter plaatse.

Meer boeken uit / over Brazilië

Written by Bert Ernste

juli 2nd, 2017 at 5:25 am

Eigen rechter spelen

one comment

Foto van miniposter achter raam

Utrecht 2014

Je ziet het steeds meer: winkeliers die hun eigen straffen opleggen onafhankelijk van de aangifte bij politie en de straffen die daaruit eventueel volgen. Slechte ontwikkeling, zoals ik al eerder schreef op dit weblog.

Written by Bert Ernste

juli 16th, 2015 at 6:32 am

‘Overlastdonatie’

one comment

Foto bordje over overlastdonatieKent u het woord ‘overlastdonatie’? Ik zag het vorige week voor het eerst bij een vestiging van Albert Heijn. Het woord is buitengewoon vreemd. Het gaat blijkbaar om een systeem waarbij de winkelier zonder tussenkomst van de bevoegde instanties een straf (schadevergoeding) kan opleggen aan bijvoorbeeld winkeldieven.

De nogal agressief gestelde website van de stichting, die een en ander verzorgt, beweert dat de rechtbank de benadering heeft goedgekeurd (vraag over juridische basis op deze pagina), maar je moet zelf op zoek gaan naar de uitspraak, want een directe link geven ze niet. Drempels opwerpen heet dat. Hoe men in beroep kan gaan tegen de ‘overlastdonatie’ vermeldt de site ook niet, wat de eenzijdigheid tekent.

Foto detail bordje over overlastdonatieDat geeft al aan dat er grote haken en ogen zitten aan het eigen rechter spelen door winkeliers, particuliere beveiligers en anderen zonder dat de bevoegde instanties eraan aan te pas komen, zoals ook Folkert Jensma betoogt in Lik op stuk, direct van beveiliger of portier.

Eigenlijk voel je al nattigheid bij het rare woord ‘overlastdonatie’. Donatie? Dan denk je aan goede doelen. Het gaat om een schadevergoeding, die ook nog eens gebaseerd is op een gemiddelde en niet wordt vastgesteld door een onafhankelijke partij. Verhullend taalgebruik. Krom.

Meer Nederland

Written by Bert Ernste

juni 20th, 2013 at 8:07 am

Heftige protesten in São Paulo. Opstand nieuwe middenklasse?

3 comments

Foto kop uilIn São Paulo zijn al dagen heftige protesten gaande tegen de verhoging van de prijzen van het openbaar vervoer en de slechte kwaliteit daarvan in Brazilië grootste stad. Ook in enkele andere steden zijn dergelijke protesten.

De politie treedt keihard op, vaak zonder aanzien des persoons, waarbij toevallige voorbijgangers soms harde klappen en veel traangas te verduren krijgen. Het excuus van de politie dat er een groep vandalen is onder de demonstranten blijkt lang niet altijd te kloppen. Zo is er een video waarop een politieagent een ruit van de eigen politieauto inslaat, waarschijnlijk om daar later de manifestanten de schuld van te geven. (Meer) Overigens is er inderdaad een groep, die forse vernielingen aanricht.

Het fotograferen of filmen door burgers van de acties van de politie leidt nogal eens tot een keiharde reactie, waarbij de mobiele telefoon wordt afgenomen of waarbij gericht wordt gevuurd met rubberen kogels op degene die staat te filmen. Ook een aantal journalisten is zwaar aangepakt door de politie. Een journalist die een flesje azijn bij zich had, werd net als aan aantal demonstranten met azijn aangehouden. Azijn helpt tegen traangas en de journalist had tijdens zijn werk al een keer de nodige traangas te verduren gehad. Het excuus van de politie: het is een onbekende vloeistof, die moet eerst geanalyseerd worden. (Video [in het Portugees])

Ik krijg niet goed hoogte van die protesten in São Paulo, ook niet via mijn vele contacten daar. De informatie is fragmentarisch en vaak tegenstrijdig. Het is wel duidelijk dat het niet alleen om de prijsverhoging in het openbaar vervoer gaat en ook niet alleen om de combinatie prijs-kwaliteit van dat openbare vervoer in São Paulo. Er lijkt een algehele onvrede achter te zitten, vooral onder jongeren. Om welke onvrede het precies gaat is minder duidelijk. Onvrede over de wijd verbreide corruptie in de politiek? Het gebrek aan perspectief? Onvrede over consumentisme? Het is niet erg helder en het onderstaande is dan ook vragenderwijs en zeker niet het laatste woord in deze.

Wie protesteren er? Als je naar de aanleiding van de prijsverhoging van het openbaar vervoer kijkt, denk je aan armere Brazilianen voor wie de gang naar het werk duurder wordt op een laag salaris (en de slechte kwaliteit van het openbaar vervoer). Dat is ook het argument dat je hoort: “het volk kan het niet betalen”. Als je de vele filmpjes en foto’s van de demonstraties op internet ziet, gemaakt met vaak dure smartphones, lijkt het echter meer de gegoede middenklasse die protesteert. Die indruk kreeg ik ook uit een blog dat beschreef hoe iemand de demonstraties op de Avenida Paulista verliet, afdaalde naar de metro en daar de trein vol met apathische en vermoeide werkers zag die op weg waren naar huis, blijkbaar zonder te weten wat er boven op straat aan de gang was. Er was een busstaking, dus de metro zat extra vol.

Het zou zo maar kunnen, maar nu begeef ik mij echt op glad ijs, dat de armere Brazilianen die nu werk hebben dank zij de economische boom in Brazilië (die afzwakt en inflatie ligt weer op de loer) nog wel tevreden zijn met hun nieuwe positie, maar dat juist de jongeren uit de sociale lagen daarboven hun ambities gefnuikt zien in een neo-liberaal uitbuitingssysteem. Zo hoorde ik van een jonge Braziliaan met een goede baan in de informatietechnologie (wel héél veel uren zonder overwerkcompensatie), die door zijn firma naar een bedrijf in de Verenigde Staten werd gestuurd voor een stage. Hij kwam terug en zei verbijsterd tegen zijn moeder: “Ma, daar behandelen ze de werknemers als mensen!”.

Volgens CNN gaat het om protesten van een intellectuele groep onder de jongeren (veel studenten), die de politiek (corruptie) nu eindelijk helemaal zat is en actie eist. Eerlijk gezegd moet ik nog zien of dat doorzet en een permanente beweging wordt. Occupy stierf ook een langzame dood (of viel in slaap), ondanks optimistische analyses.

Op internet zijn veel klachten over het harde en naar het zich laat aanzien soms zeer ongerichte politieoptreden. Waar dat precies uit voort komt is ook moeilijk te zeggen. Bekend is dat de Braziliaanse politie slecht wordt betaald en vaak slecht is opgeleid – de goeden niet te na gesproken. Wellicht is de politie nerveus vanwege de grote evenementen (op dit moment de Confederatie Cup, volgend jaar het wereldkampioenschap voetbal en in 2016 de Olympische Spelen). Duidelijk is wel dat de politie slecht onderscheid maakt tussen vreedzame en minder vreedzame protesten (vandalisme) door een kleine groep.

Ondertussen zijn er ook die in reacties op de klachten over het politieoptreden pleiten voor een terugkeer naar de dictatuur. “Toen was er tenminste orde en economische groei.” Hoe veel mensen zo denken is onduidelijk. Wel is duidelijk dat die mensen geen idee hebben van de repressie (martelingen, verdwijningen) onder het generaalsregime (1964 – 1984).

De media hadden overwegend meer belangstelling voor het gewelddadige deel van de protesten en veel minder voor de onvrede die daar achter zit en waren aanvankelijk op de hand van de politie. Naar mate het brute politieoptreden via de sociale media niet meer te ontkennen viel, was er een omslag.

Nogmaals: of het protest inderdaad voortkomt uit onvrede van (vooral) jongeren van de gegoede middenklasse is giswerk. Wie en wat de protesten in São Paulo precies aanvuurt is mij en veel van mijn contacten ter plaatse nog niet erg duidelijk.

Ondertussen verbood het gerechtshof van de deelstaat Minas Gerais elke vorm van demonstratie in de deelstaat op dagen dat daar gespeeld wordt voor de Confederatie Cup. Democratie onder druk.

Meer Brazilië

Paternalistische politie

leave a comment

Motorrijders in luchtige kledingIn verkeersprogramma’s als Blik op de Weg en Wegmisbruikers! spreken de politieagenten motorrijders zonder beschermende kleding met enige regelmaat op een erg belerende toon toe.

Let op, het gaat hier niet om een wettelijk voorschrift. Anders dan het gebruik van een helm is het dragen van beschermende kleding op de motor niet verplicht. Blijkbaar heeft de wetgever beslist dat dit de verantwoordelijkheid van de motorrijder is. Desondanks komt er dus een uiterst vermanend vingertje tevoorschijn, als de politie motorrijders in korte of spijkerbroek en/of zonder motorjas tegen komt.

Natuurlijk is het ontbreken van beschermende kleding heel erg vervelend als je een schuiver maakt. Het geeft nare verwondingen. Maar dan kun je net zo goed de lijn meteen doortrekken en tegen de motorrijder zeggen dat hij beter geen motor kan rijden vanwege de gevaren. Of tegen iemand in een klein, goedkoop auto’tje zeggen dat hij zich beter in een stevig mobiel kan voortbewegen, want als je in zo’n koekblik door een stevige auto wordt geraakt … Tegen iedere automobilist in een personenwagen zou je kunnen zeggen dat die beter in een tank kan gaan rijden.

Het dragen van beschermende kleding op de motor is zeker verstandig, maar het belerende toontje van de politie tegen de motormuis zonder motorjas blijft vreemd.

De foto’s zijn genomen in Brazilië.

Meer Nederland

Written by Bert Ernste

mei 9th, 2012 at 8:46 pm

Braziliaanse politie valt sloppenwijk binnen, boeven zijn weg

leave a comment

Veel aandacht (ook internationaal – NRC) voor het feit dat de Braziliaanse politie de “grootste sloppenwijk van Zuid-Amerika” Rocinha, alsmede de sloppenwijken Vidigal en Chácara do Céu in Rio de Janeiro is binnengevallen om daar rust en orde te scheppen.

De actie was ruim van tevoren uitvoerig aangekondigd, dus het wekt weinig verbazing dat de drugshandelaars, waar de wijken berucht om zijn, waren vertrokken en geen tegenstand boden. Het lijkt de politie er vooral om te doen om de wijken rond de grote evenementen in Rio, zoals het wereldkampioenschap voetbal in 2014 en de Olympische Spelen van 2016 onder controle te hebben. Dat de drugshandel zich naar andere wijken verplaatst, is van minder belang voor de autoriteiten, die zichzelf wel heel uitvoerig op de borst klopten met deze actie.

Dit was vooral een propagandaslag. De media deden er aan mee.

Meer Brazilië

Written by Bert Ernste

november 14th, 2011 at 1:58 pm

Getuige bevestigt willekeur optreden politie

one comment

Een getuige (gemeenteraadslid van Christen Unie) bevestigt dat de eenzame demonstrant uit mijn eerdere bericht niemand lastig viel, zoals de politie beweert:

De 62-jarige activist Chris van der Klauw die op 5 mei in Wageningen werd aangehouden omdat hij mensen zou hebben lastiggevallen en geen gehoor gaf aan een politiebevel, deed niets wat zijn aanhouding rechtvaardigde.

Dat zegt het Wageningse ChristenUnie-raadslid Peter de Haan. Volgens de Haan was hij er getuige van dat Van der Klauw in de binnenstad door een agente van politie werd aangesproken. “Hij liep al een tijdje voor me, we gingen dezelfde kant op. Van der Klauw had een fiks protestbord in zijn hand, waarop hij aandacht vroeg voor het lot van het volk van West-Papua. Hij sprak niemand aan, viel niemand lastig en deelde geen folders uit, zoals de politie beweert. Hij liep daar alleen maar.”

Lees het hele artikel: De Gelderlander 10 mei 2011

Meer West Papua

Written by Bert Ernste

mei 10th, 2011 at 8:00 pm

Vrijheid in Nederland: politie tegen eenzame demonstrant

one comment

Dit bericht neem ik graag onverkort over. Hier staat het origineel.

Het gewraakte protestbord5 mei dag van de vrijheid? Politie je beste kameraad?

Op 5 mei, de dag van de vrijheid, ben ik naar Wageningen gegaan om de andere kant te laten zien van vrijheid.
Ik zou natuurlijk aandacht hebben kunnen vragen voor bijvoorbeeld de situatie in Syrië of andere landen in het Midden-Oosten, waar de media op dit moment voluit aandacht aan besteden. Maar nee, ik wilde aandacht vragen voor de situatie in West-Papua, ons voormalige Nederlands Nieuw Guinea.
Dit was dus geen massa-demonstratie of een oproep tot demonstratie maar een eenmansactie van een man die een bord bij zich droeg met de tekst:
” In West-Papua, ons voormalige Nederlands Nieuw Guinea, wordt de inheemse bevolking verjaagd uit hun dorpen, misbruikt, gevangen gezet en vermoord, voor het opkomen voor hun legitieme recht op zelfbeschikking”

Vanaf half tien bezocht ik eerst het terrein De Dreijen, de plek voor de veteranen met hun historische voertuigen en materieel in voorbereiding op het defilé om 16:00 uur ’s middags.
Daar kreeg ik een bijzonder warm onthaal. Veel veteranen spraken me aan en zeiden uit eigen ervaring de situatie in West-Papua te hebben meegemaakt bij hun reizen naar het land waar ze gediend hadden. Er was zelfs een echtpaar aanwezig die de slachting door TNI, het Indonesische leger, in Wamena had ervaren toen ze daar toevallig op vakantie waren en vanuit Indonesische helikopters willekeurig in de rondte geschoten werd op onschuldige bevolking. 177 doden als resultaat.

Vaders en moeders kwamen bij mijn bord hun kind uitleggen dat Nieuw Guinea eens bij Nederland hoorde en sindsdien door Indonesië wordt overheerst en onderdrukt. Ze vroegen mij hun verhaal nader toe te lichten met aanvullende informatie.

Om kwart over twaalf vond ik het tijd om te vertrekken om naar de Markt te gaan voor de toespraak van Premier Rutte. Al lopend naar de markt ben ik tientallen politiemensen tegen gekomen. Beetje overdone voor zo’n zonnige dag waarop iedereen toch wel in een heel plezierige stemming op straat was.

Het was nog niet eenvoudig om de kortste route te volgen want er waren veel afzettingen. Maar ik bereikte met enige omwegen de markt en beluisterde de toespraak van Premier Rutte die het had over het “vieren van de dag van de vrijheid”, “in Nederland kunnen we  in vrijheid zeggen wat we willen”, “in Nederland kunnen we in vrijheid onze mening uiten”.
Vervolgens werd het vrijheidsvuur ontstoken.
Er kwam nog iemand op me af die vroeg of ik een collectebus bij me had, want hij wilde geld geven. Ik heb hem bedankt en gezegd dat ik alleen aandacht wilde vragen voor onvrijheid in West-Papua en geen geld inzamelde.

Na de toespraak trad Waylon op, niet mijn smaak, dus in marstempo weer op weg naar de veteranen op het terrein “De Dreijen”.  Ongeveer halverwege mijn route, aan het einde van de Hoofdstraat, hoek Stationsstraat, stond een groep van ca. 10 agenten gezellig met elkaar te kletsen, want er was op zo’n vrolijke dag natuurlijk ook niets bijzonders voor ze omhanden.  Uit de groep maakte zich een agente los die me staande hield. Op de vraag wat dat bord betekende heb ik uitgelegd dat ik op deze dag van de vrijheid de mensen er op wilde wijzen dat vrijheid niet vanzelfsprekend is en dat in ons voormalige Nederlands Nieuw Guinea de bevolking wordt onderdrukt en vermoord.  Dat mocht niet volgens haar want we vierden de dag van de vrijheid, dus ik moest het bord afgeven en dan kon ik het aan het eind van de dag op het politiebureau ophalen.
“Op grond van welk artikel wilt u mij dan verbieden om hier met dit bord rond te lopen?” “Dat weet ik niet maar dat bedenken we later wel”, was haar antwoord.
Ik antwoordde dat ik dat niet wilde want “hoe verhoudt zich dat tot de toespraak van Rutte, die ik net had gehoord”.  “Nee deze actie kon niet vandaag op 5 mei in Wageningen.”, was haar reactie. Ik antwoordde: “Juist nu in Wageningen op 5 mei, want we vieren de dag van de vrijheid en wil ik wijzen op onvrijheid elders”.
Vervolgens werd ik aangehouden en met mijn bord naar het politiebureau in Wageningen vervoerd en in een cel op gesloten.  Na een half uur werd ik eruit gehaald en opnieuw vervoerd, nu naar Ede. Bij aankomst moest ik natuurlijk alles afgeven, voor de tweede keer schoenen uit, en voor de derde keer gefouilleerd.
Ik werd ingeboekt en de aanwezige agenten informeerden naar mijn verhaal. De reacties waren eigenlijk positief, want niemand wist eigenlijk nog iets van Nieuw Guinea of West-Papua, en zeker niet van de onvrijheid daar.

Aansluitend daarop kwam de hulpofficier van justitie zich melden. Hij was bijzonder vriendelijk en zei van West-Papua van alles van af te weten. Hij was er niet geweest, maar had er wel veel over gelezen, zei hij.
Ik zei dat ik het triest vond dat zoveel politiemensen zoveel tijd aan het verspillen waren voor zo iets onbenulligs. Dat vond hij ook zonde van de tijd en “hij hoopte dat mijn verblijf kort zou duren, want zo maakte ik mezelf ook niet nuttig”.
Hij gaf me de indruk dat het alleen nog om een formaliteit ging, die afgehandeld moest worden. Dat leek me logisch,  want dat had ik natuurlijk ook niet anders verwacht.
Mijn verklaring zou opgenomen worden door rechercheurs. Dus in afwachting daarvan de cel in. “Ik moet nog wel terug naar Wageningen, want daar staat mijn auto”, zei ik nog. De hulpofficier zei:”Ik zal bespreken met de rechercheurs  of we daar een oplossing voor kunnen vinden”

Na een paar uur meldde zich een rechercheur. Een norse man, dus dat beloofde weinig goeds. Het enige dat hij vroeg; “Wat is uw huisnummer?”, waarna hij de celdeur weer sloot. Geruime tijd later werd ik uit de cel gehaald voor verhoor en het opnemen van de verklaring.
Zijn hele houding was negatief en het bleek al snel dat hij een ontzettende hekel had aan demonstranten. “Ga maar in West-Papua om te demonstreren”.

Gaande het verhoor bleek dat in de aanhoudingsverklaring tenminste twee leugens stonden. “Meneer viel mensen lastig en liep folders uit te delen”.
“Dat is pertinent niet waar, want ik was in marstempo onderweg naar “De Dreijen”. Afgezien daarvan had ik helemaal geen mensen uit eigen beweging aangesproken en ook geen folders uitgedeeld. Dus dat kan die agente ook nooit hebben vastgesteld.  “Het woord van een agent gaat boven dat van een arrestant”, zei de rechercheur nors.
“Met andere woorden, als die agent onwaarheden neerschrijft dan wordt de waarheid gewoon genegeerd? Nou dat vind ik wel heel triest. Het is hier toch zeker geen politiestaat!”

Meneer de rechercheur bleef alleen maar nors en zat doorlopend smalend te grijnzen om alles wat ik zei. Irritant was vooral ook dat hij smalend reageerde op wat de hulpofficier had gezegd, alsof hij de man niet serieus nam. Zo vertelde ik hem dat de hulpofficier in elk geval de situatie in West-Papua kende, want hij zei er veel over gelezen te hebben. Dat leverde een soort norse hilariteit op bij de rechercheur.
Toen hij klaar was met typen vroeg hij mij of ik de verklaring wilde tekenen. Ik zei: “Als het klopt wat er staat.” “Natuurlijk klopt het, want het is uw verklaring”, was zijn antwoord. Na het printen heb ik de verklaring doorgelezen. Alhoewel er de helft niet in stond van wat er besproken was, klopte wat er stond, dus heb ik de verklaring ondertekend.

Vervolgens weer terug in de cel. Na een kwartier werd ik weer uit de cel gehaald en werd ik in vrijheid gesteld. Al mijn spullen weer verzameld, horloge, schoenen en riem weer aan. “Het bord en de folders blijven hier. Kunnen we die vernietigen?” “Om de drommel niet, die heb ik binnenkort weer nodig in Den Haag”.
“Maar kunt u er voor zorgen dat ik weer in Wageningen kom?”. “We zijn hier geen taxibedrijf! Neem de bus maar.” “Maar ik heb helemaal niets bij me, dat ligt allemaal in mijn auto in Wageningen.”
“Dat is uw probleem”.
De opmerking van de hulpofficier bleek dus helemaal niets waard.

Er zit niets anders op dan de 15 km naar Wageningen lopend af te leggen.
Einde van  de dag van de vrijheid. Dag van de Vrijheid? Hoezo? Niet in Wageningen in elk geval, want daar beland je voor 4 uur in een politiecel.

Aangehouden ben ik uiteindelijk op basis van artikel 184 Wetboek van Strafrecht
Artikel 184 Sub 1, luidt als volgt:
Hij die opzettelijk niet voldoet aan een bevel of een vordering, krachtens wettelijk voorschrift gedaan door een ambtenaar met de uitoefening van enig toezicht belast of door een ambtenaar belast met of bevoegd verklaard tot het opsporen of onderzoeken van strafbare feiten, alsmede hij die opzettelijk enige handeling, door een van die ambtenaren ondernomen ter uitvoering van enig wettelijk voorschrift, belet, belemmert of verijdelt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie maanden of geldboete van de tweede categorie.

Ik heb niet voldaan aan het bevel om mijn bord af te geven. Dat is dus correct. Of ze bevoegd was zoals staat aangegeven in het artikel kan ik alleen maar raden, ze heeft zich niet voorgesteld en ook niet gelegitimeerd. Maar in de tekst daarna volgt dat de ambtenaar dit moest doen op basis van een wettelijk voorschrift. Alleen daarop gaf deze ambtenaar geen antwoord. In tegendeel, ze zei : ” Dat weet ik ook niet, dat bedenken we later wel”.
Moet ik als Nederlands burger een bevel wat nergens op gestoeld is, of waarvan de ambtenaar mij niet eens kan aan geven waarop het gestoeld is, een dergelijk bevel opvolgen? Is dat de vrijheid waar premier Rutte over sprak en alle andere prominenten de hele dag op de televisie?  Mag ik op de dag van de vrijheid niet wijzen op onvrijheid elders?

Uiteindelijk konden ze niets anders bedenken dan artikel 184, want ik heb niemand lastig gevallen, ik heb me niet verzet tegen aanhouding, ik heb geen ambtenaar in functie beledigd. Kortom ik heb niets fout gedaan.
Moet ik dan net als in een politiestaat een bevel van een ambtenaar opvolgen omdat het die ambtenaar gewoon belieft om mij een bevel te geven? Gewoon omdat haar iets niet beviel? Mijn gezicht? Of was ze gewoon pro-indonesisch en stond haar de tekst niet aan?
Misschien moet zij dan maar naar West-Papua, haar manier van optreden past daar wel.  “Befehl is befehl!”

Waar zijn we nu toch mee bezig in Nederland op de Dag van de Vrijheid?

Tot zo ver dit treurige verhaal van Tanahku West-Papua.

Meer West Papua

Written by Bert Ernste

mei 9th, 2011 at 1:51 pm

Dronken man

leave a comment

Foto hek na reperatieEen dronken man maakt voor ons huis ruzie met een automobilist. Er vallen klappen, dus we bellen de wijkbewakingsdienst. Vuistregel in Brazilië: nimmer zelf reageren. De bewakingsdienst vraagt waar onze straat is. Pardon? Een wijkbewakingsdienst, die de wijk niet kent? De straat loopt nota bene voor hun commandocentrum langs. De automobilist is verstandig en gaat weg. De dronken man koelt nu zijn woede op ons huis, gooit de buiten staande vuilniszak de tuin in en rukt een deel van het aluminium hek uit elkaar en uit zijn voegen.

Weer de wijkbewakingsdienst gebeld. “Er is al iemand langs geweest.” Nee, dus. De bewaker die nu op zijn motor verschijnt, lijkt erg jong voor dit vak. Pizzakoerier lijkt een logischer keuze. Hij zegt dat ze met ruzie op straat niets te maken hebben. Aha!

De dronken man is weg en we hopen dat hij zo dronken is dat hij de weg naar ons huis niet meer terug kan vinden. Toch komt hij nog een keer langs en schopt weer ergens tegen aan, gelukkig zonder verdere schade aan te richten. Weer gebeld. De bewaker op motor die nu verschijnt vraagt opgewekt, om niet te zeggen luchtig: “is de burger verdwenen?”. “Had je dan gedacht dat we die hier voor je vast hadden gehouden?”

Uiteindelijk wordt de man in de kraag gevat. Stomdronken met een fantasievol verhaal dat iemand hem geld voor een klus schuldig is en dat hij daarom boos is. Mensen die hem kennen, zeggen dat hij nooit werkt.

Dilemma: aangifte doen? Dan gaat hij een nacht de cel in, maar is de volgende dag weer vrij. Je denkt aan mogelijke represailles. Hij is overduidelijk niet in staat de schadevergoeding te betalen, die hij nu poeslief aanbiedt. Aangifte doen heeft in dit geval en zeker in Brazilië weinig nut en kost veel tijd. Laat maar lopen. De volgende dag klussen in de hitte. Je zit er niet op te wachten, maar ach.

Februari 2010

Meer Brazilië

Written by Bert Ernste

januari 12th, 2011 at 1:20 pm