Steeds zeldzamer, handgeschreven post met ‘ouderwetse’ postzegels. Deze envelop vond ik tussen oude paperassen.
Naast de postzegels met klarinet en hoedje en een met een trommel is vooral de zegel met de Renault Gordini opvallend.
Utrecht 2021
Brazilië, West-Papua, media en meer
Steeds zeldzamer, handgeschreven post met ‘ouderwetse’ postzegels. Deze envelop vond ik tussen oude paperassen.
Naast de postzegels met klarinet en hoedje en een met een trommel is vooral de zegel met de Renault Gordini opvallend.
Utrecht 2021
Utrecht 2021
Een brief uit Brazilië met postzegels met de ambachten schoenmaker en naaister. Daartussen twee postzegels over de reductie van CO2-uitstoot.
Utrecht 2021
De meeste mensen krijgen niet vaak meer een ‘ouderwetse’ brief met postzegels. Dat geldt in ieder geval voor mij. In een stapel oud papier kwam ik deze tegen van een tijd geleden.
Utrecht 2021
Bij de voorbereiding van de blogpost over Simon Vestdijk van gisteren had ik contact met de Vestdijkkring, waarvan ik bovenstaande brief kreeg met nog een aan Vestdijk gewijde postzegel na de twee van gisteren. Ze worden steeds zeldzamer, handgeschreven brieven met ‘ouderwetse’ postzegels.
Aardig is ook de sticker ‘Ik wil een Simon Vestdijklaan’.
Op dit weblog hadden we het al vaker over de teloorgang van de brief. In een fotoalbum vond ik deze brief, die door mijn oma Toos (Catharina Wilhelmina Diederika Ernste-Glazener, *1896 Fort de Kock [Sumatra] – †1976 Ede) werd geschreven aan mijn vader Thomas Ernste, die toen (net na de oorlog) in de VS getraind werd als marinier.
Opvallend dat de brief in het bevrijde Nederland door de censuur is gelezen. Ik neem tenminste aan dat ‘Geopend door den ce…’ betekent dat de censuur haar wantrouwige blik op de brief heeft geworpen.
Aanvulling: hier zag ik dat de complete tekst ‘Geopend door den censuurdienst’ is. Daar zijn ook andere gecensureerde poststukken te zien.
Mooi zijn ook de vijf stempels op de achterzijde.
Utrecht 2021
Gisteren op dit weblog aandacht voor de eerste Nederlandse postzegel en al veel vaker voor de teloorgang van de ouderwetse brief. Maar soms ploft er toch nog post op mijn deurmat met echte postzegels, zoals hierboven en hieronder.
Utrecht 2021
Deze plaquette in het voormalige hoofdpostkantoor in Utrecht viert dat in 1852 de eerste Nederlandse postzegel werd uitgegeven.
Postzegels verzamelen zal nu wel een uitstervende hobby zijn.
São Paulo (SP) Brazilië 2016
Vroeger waren briefpost en telefoon de enige communicatiemiddelen. Meer smaken waren er in de tijd vóór het internet niet, behalve voor zendamateurs. Er was nog wel de expresbrief, waarvoor de postbode aanbelde, en als er nog meer haast was het telegram, maar dat zijn variaties op hetzelfde: een papier aan of door de voordeur. Dat is nu wel even anders.
Tegenwoordig hebben de meeste mensen naast hun telefoon en de brievenbus de mogelijkheid om op veel meer manieren een bericht te sturen. Om er een aantal te noemen: e-mail, sms, Skype, Whatsapp; via Facebook, Twitter en noem al die zogenoemde sociale media maar op; en voor wie van privacy een punt maakt (zouden we allemaal moeten doen!), zijn er bijvoorbeeld Signal, Telegram, Threema, Wire, xmpp (ook bekend als jabber) (xmpp-apps: Conversations, SecureChat), Tox.
Helaas praten die verschillende systemen onderling meestal niet met elkaar. Wel is xmpp decentraal net als e-mail, je bent dan niet afhankelijk van één provider, zoals bij de andere. Tox maakt helemaal geen gebruik van providers.
Wat zou het fijn zijn, als er maar een protocol was voor elektronische communicatie, zodat je iedereen die op dat gebied iets doet, ieder ander kan bereiken, onafhankelijk van de gekozen provider en communicatieprogramma.
Het is er qua communicatie niet overzichtelijker op geworden, vergeleken met de tijd van enkel briefpost en telefoon.