Rio de Janeiro (RJ) Brazilië 2013
Vrouw biddend voor een kerststal in de Candelariakerk in Rio de Janeiro. Morgen een close-up van de kerststal.
Brazilië, West-Papua, media en meer
Rio de Janeiro (RJ) Brazilië 2013
Vrouw biddend voor een kerststal in de Candelariakerk in Rio de Janeiro. Morgen een close-up van de kerststal.
Rio de Janeiro (RJ) Brazilië 2013
De Candelariakerk in Rio de Janeiro. Hier vredig, maar de naam van de kerk is onverbrekelijk verbonden met een bloedbad in 1993 door leden van de militaire politie. Een van de ovelevenden van het bloedbad kaapte later een bus en werd alsnog doodgeschoten. Zie de aangrijpende documentaire.
Aurangabad (Maharashtra) India 1977
In The New York Review of Books stond onlangs een boeiend artikel: The greatest ancient picture gallery ofwel: ‘De mooiste schilderijententoonstelling uit de oudheid’. In 1977 bezocht ik de grotten van Ajanta, waar het over gaat. Reden om eens in mijn oude dia’s te duiken, waar ik bijgaande foto’s vond. (Klik op de kleinere foto’s om ze groter te zien.)
De grotten zijn uitgehakt in de rotsen en enorm uitgestrekt. Letterlijk en figuurlijk een (boeddhistisch) monnikenwerk.
De eerste grotten van Ajanta dateren uit de tweede eeuw voor Christus. Ze zijn van binnen rijk beschilderd met Boeddhistische taferelen. Toen ik er was, mochten we niet naar binnen, maar met behulp van een plaat aluminium liet een behulpzame man zonlicht schijnen op enkele schilderingen, waardoor ik toch een paar foto’s kon maken.
De grotten hebben een nogal bewogen geschiedenis. Zo waren ze lange tijd vergeten en overwoekerd door jungle, totdat ze in 1819 werden herontdekt door een Britse jachtpartij. Een van de leden van die jachtpartij beschadigde meteen een van de schilderingen door er zijn naam groot overheen te schrijven. Vele souvenirjagers en graffiti-‘artiesten’ volgden. Verschillende keren gingen kopieën van de afbeeldingen in vlammen op. Lees vooral het genoemde artikel, dat is zeer de moeite waard.
Nijmegen 2013
Entree van de Titus Brandsma Gedachteniskerk gewijd aan Titus Brandsma, een priester die zich verzette tegen de Duitse bezetting van Nederland en later de dood vond in concentratiekamp Dachau.
Terborg 2013
Op mijn wandeling door Terborg in de Gelderse Achterhoek kwam ik eerst langs de kerken, waarvan ik de afgelopen dagen foto’s plaatste op dit blog. In een parallelstraatje kwam ik daarna deze moskee tegen.
Terborg 2013
Nog een kerk in Terborg in de Gelderse Achterhoek. Deze keer de Nederlands Hervormde kerk, gisteren en eergisteren de Heilige Georgiuskerk.
Terborg 2013
Nog een foto van de Heilige Georgiuskerk in het plaatsje Terborg in de Gelderse Achterhoek. Gisteren de eerste.
Praia Grande (SP) Brazilië 2005
Aan het strand van de kustplaats Praia Grande (Groot Strand) in de Braziliaanse deelstaat São Paulo staat dit standbeeld van de godin van de zee Iemanjá, een van de goden en godinnen die met de slaven meekwamen uit Afrika. Zoals te zien is aan de vrouw die met gevouwen handen voor het beeld staat, wordt Iemanjá niet alleen door afstammelingen van die slaven aanbeden.
Op dit blog stonden eerder al foto’s van de offers voor Iemanjá die vaak langs de waterlijn zijn de vinden.
Pater José de Anchieta, hier afgebeeld bij het kerstenen van indianen, is in Brazilië een iconische figuur. De Spaanse missionaris en jezuiet speelde samen met de Portugese jezuiet Manuel de Nóbrega een grote rol bij het begin van de Portugese kolonisatie van Brazilië. Anchieta wordt beschouwd als een van de stichters van São Paulo (1554) en Rio de Janeiro (1565).
Je komt de naam Anchieta dan ook overal in Brazilië tegen, net als standbeelden en andere monumenten voor hem. De foto laat het voetstuk zien van het standbeeld van Anchieta voor de kathedraal van São Paulo. Een van de twee grote wegen van São Paulo stad naar de kust is de Rodovia Anchieta. In het kustplaatsje Itanhaém (SP) is een speciale, 220 meter lange loopbrug gebouwd naar een rotspartij, die bekend staat als het Bed van Anchieta (Cama de Anchieta). Daar zou de pater overnacht hebben. Het is een ruim, maar wel hard bed.
Ik probeer mij altijd voor te stellen hoe die eerste contacten met de inheemse bevolking eeuwen terug verliepen. Men had toen niet de beschikking over de overdaad van informatie, die we nu hebben. Wie in onbekende streken aan land ging, wist vrijwel niets van de lokale omstandigheden. In de roman Braziliaans rood (Rouge Brésil) van Jean-Christophe Rufin over Franse pogingen een kolonie te stichten in de baai bij wat nu Rio de Janeiro is wordt dat fraai verteld.