Onlangs keek ik een aantal afleveringen van M*A*S*H, een komisch-ironische serie (1972-’83) over de Koreaanse oorlog (1950-’53) (waar ook Nederland aan meedeed). Eerder was er een speelfilm van Robert Altman met dezelfde naam.
Dank zij het feit dat ik de serie van DVD keek, kon ik de lachband uitschakelen. Het was een herademing om te kunnen lachen wanneer ik dat zelf wil en niet steeds door de makers van de serie te worden aangemaand om iets leuk te vinden met ingeblikte lachsalvo’s. Blijkbaar denken televisiemakers dat we onvoldoende gevoel voor humor hebben. Er zijn ergere manieren waarop we worden gemanipuleerd, maar het voelde als een bevrijding te kunnen lachen zonder aansporing.
rss