Vanuit het buitenland bekeken ziet het gebeuren in Nederland er vaak wat Madurodammerig uit.
De discussie over de politiemissie in Afghanistan (zie hieronder) is gewoon verwarrend. Groen Links bedong een training van achttien weken in plaats van zes en ineens gaan de nieuwsberichten over zes en acht. Nou was het al een uiterst vreemd verschijnsel dat Nederland in Kunduz een drie keer zo lange training zou gaan geven dan in de rest van het land. Zoiets van: goedgetrainde agenten in Friesland (is achttien weken genoeg?) en in de rest van Nederland rauwdouwers van agenten, die van wet en (mensen)recht geen weet hebben en nauwelijks een bon kunnen schrijven. Een Haags, papieren compromis, dat in de harde werkelijkheid van Afghanistan geen stand zou houden. Sterker, in de bureaucratie van de Noordatlantische Verdragsorganisatie (NAVO), lijkt de Haagse oplossing al niet te passen.
En toen was er een reddingsactie in Libië. Een helikopter van de Nederlandse marine zou een Nederlander en metgezel ophalen. Waarom dat nodig was, is nog steeds onduidelijk. Was de man zo belangrijk of in gevaar? Een chartermaatschappij beweerde dat Nederland gewoon een vliegtuig had kunnen huren. De actie was verder zeer knullig voorbereid. Sorry, sorry, klonk het in de tweede kamer.
Sorry, sorry, ook na de executie van een Nederlands-Iraanse vrouw in Iran, waar de Nederlandse diplomatie amateuristisch op had gereageerd. En opnieuw excuses nadat bleek dat er bij de marine veel meer corruptie en wangedrag was op hoog niveau dan de minister aan het parlement had verteld, c.q. aan de minister was verteld.
Dat is veel geklungel op een rij en het parlement laat het ondanks kritische geluiden uiteindelijk allemaal passeren. Nederland lijkt dan echt een beetje Madurodam, zeker gezien van afstand.
Meer commentaren