Brazilië, West-Papua, media en meer
São Paulo (SP) Brazilië 2020
Hierboven een oude schrijf- of typemachine, die ik zag in een kringloopwinkel in São Paulo. Techniek uit andere tijden.
Op de tweede foto de draagbare schrijfmachine, die ik zelf een tijd gebruikte in de tijd vóór de tekstverwerker.
Zie ook: Schrijfmachine (Nostalgie: oude techniek 2) op dit weblog.
Vroeger schreven journalisten en andere professionele schrijvers op schrijfmachines. Fysieke kracht bracht een metalen arm met de betreffende letter erop naar het papier. Dank zij een in inkt gedrenkt lint dat de arm onderweg tegenkwam kreeg je een afdruk van de letter op het papier. Het typische geratel van die dingen is ons in het geheugen gegrift.
Enige kracht was dus nodig. Ik sloeg de toetsen typend met twee vingers vaak wat te hard aan, zodat bij een langer artikel mijn vingers pijn deden en een nagel op mijn wijsvinger iets los raakte.
Tikfouten moest je corrigeren met Typp-Ex, een papiertje met wit spul, dat je tussen aanslag en papier hield en dat de foute letter onzichtbaar maakte. Er was ook Typp-Ex met een kwastje: een soort witte verf die je over de fout smeerde, waarna je de juiste letter aansloeg.
Om zelf een exemplaar te houden moest je met doorslagen werken: carbonpapier tussen de vellen zorgde ervoor dat je aanslagen ook op het onderliggende papier kwamen. Soms legde je het carbonpapier verkeerd om en had je per abuis een kopie in spiegelbeeld op de achterzijde. Ik moest wel eens een alinea invoegen, wat inhield dat ik het artikel doorknipte en de extra alinea er tussen plakte. Als je het papier op formaat wilde houden, moest je dan een alinea doorplakken naar elke volgende pagina.
Ik ben wat blij met de tekstverwerker op de computer. Het geratel van de typemachine zal ik evenwel nooit vergeten.
rss