Brazilië, West-Papua, media en meer
Rio de Janeiro (RJ) Brazilië 2014
Op Aswoensdag, als het carnaval voorbij is, vieren de mieren feest met de restanten van het gebeuren, zo laat een video zien waarvan het beeld hierboven is. Ik zag hem in het Museu da Arte Moderna (MAM) in Rio de Janeiro.
Enorm grappig de mieren in de weer te zien met hun kleurige trofeeën. Rustgevend ook, die rusteloze diertjes.
Bekijk een stukje uit de film (klik op de camera onder de foto), gemaakt door Cao Guimarães en Rivane Neuenschwander.
Helaas heb ik de film zelf nog niet gezien, maar voor hen die geïnteresseerd zijn in Brazilië wil ik deze website en film (zie trailer hieronder) toch noemen. Synopsis van genoemde site:
Een dag in 1969. Middenin de Sertão, een streek die berucht is om zijn jarenlange droogten, verdwijnt het stadje Canudos onder water.
Ooit was deze plek wereldnieuws, als locatie van een uniek sociaal experiment: de utopische vrijstaat van pelgrim Antonio. Duizenden ontheemde indianen, opgejaagde negerslaven en verschopte blanke landarbeiders verzamelden zich in een samenleving gebaseerd op solidariteit. Maar hun stad werd door het leger met de grond gelijk gemaakt, en hun hoop werd met de dood betaald. Wat achterbleef was een profetie: de dorre wildernis waarin zij leefden zou een zee worden. Generaties later kregen deze woorden een onverwachte betekenis.In De Zee van pelgrim Antonio gaat filmmaker Mendel Hardeman, die Brazilië opgroeide, op zoek naar de mensen en de dromen van Canudos. Naar de droogte en het water, naar de hoop en de heimwee. En naar de woorden van de pelgrim, die in de binnenlanden nog altijd naklinken. Een zoektocht vol hartverwarmende ontmoetingen met taaie mensen – een reis die de kijker laat meedeinen op de muziek en het trage ritme van het leven in de meedogenloze Sertão.
>
>
Itanhaém (SP) Brazilië 2013
Op het bord rechts staat ‘Geen afval gooien. Ik film. Sleutelmaker Willem.’
Als ik (muziek)videoclips zie, dan vind ik het beeld meestal veel te druk en te overheersend. De beelden overspoelen als het ware de muziek met een lawine van beweging en veel, snelle beeldwisselingen. Al zijn sommige clips als film natuurlijk fantastisch gemaakt.
Deze clip van Anthony’s Putsch doet dat heel anders. Het beeld gaat juist over luisteren. Het oog heeft wat te bekijken, maar het accent blijft op de muziek liggen. Hulde! Leuke muziek trouwens.
rss